جشنواره فیلم فجر و چند برداشت

برداشت اول

سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر از ۱۰ بهمن ماه سال جاری در تهران آغاز و اختتامیه آن  در ۲۲ بهمن برگزار شد.سرانجام  این جشنواره هم برگزیدگان خود را شناخت; در این جشنواره یزدی ها احساس شعف و سربلندی بیشتری نسبت به جشنواره های دیگر داشتند و به قولی پرچم یزد بالا بود چراکه کارگردان برگزیده این جشنواره یک زن یزدی است. نرگس آبیار کارگردان یزدی توانست سیمرغ بلورین جشنواره سی و هفتم را به خاطر فیلم "شبی که ماه کامل شد" به خود اختصاص دهد.

 فکر می کنم در شرایط پس از جشنواره که دیگر هیجان سیمرغ ها فروکش کرده است ،شاید فصای آزادتری برای تحلیل و بررسی چگونگی برگزاری ایجاد شده باشدتا در سالهای آتی تجربه راه گردد. 

در مرحله نخست و گام آغازین جشنواره فیلم های منتخب توسط اعضای هیئت انتخاب در بخش های سودای سیمرغ،نگاه نو،انیمیشن،مستند و فیلم های کوتاه داوری می شوند. چند سال  است که نمایش فیلم های جشنواره فجر فقط منحصر به پایتخت نیست و در دیگر استانها نیز همزمان نمایش داده می شود.

یزد نیز چهارمین سالی است که همگام با سایر استانها در نمایش این فیلم ها مشارکت دارد و یزدی ها نیز توانستند همزمان با تهران از تماشای اولین اکران فیلم بهره مند شوند.

برداشت دوم

براساس انتخاب دبیرخانه جشنواره فیلم فجر بین ۱۱تا۱۴ فیلم در استانهای مختلف به نمایش در آمد و همانطور  که به وفور اطلاع رسانی شده بود فیلم های تعیین شده برای یزد عبارت بودند از: سال دوم دانشکده من، ماجرای نیم روز ۲ رد خون، روزهای نارنجی، جمشیدیه، معکوس، ایده اصلی، غلامرضا تختی، بیست و سه نفر،وکیل مدافع، آشفتگی و تعدادی فیلم که صبح ها با عنوان سیمرغ و پروانه ها برای کودک و نوجوان به نمایش درآمد.

برداشت سوم 

پس از خروج تماشاگران از سالن های سینما عده ای راضی و عده ای ناراضی از فیلم های انتخابی جشنواره که از عمد عنوان ناراضی یا راضی  عنوان شد چراکه اکثریت فقط می گویند خوب نبود بدون ذکر دلیل و بدون اینکه ایده بهتری داشته باشند یا می گویند خوب بود بدون اینکه بتوانند نقاط مثبت این خوبی را برشمارند که البته این امر طبیعی است و به ذائقه مخاطب بستگی دارد و یک نظریه تخصصی نیست.

حتی عده ای از فیلم هایی که به استانها داده شده نیز انتقاد دارند؛ اما باید این نکته را در نظر داشت که تعداد نمایش فیلم برای استانها محدود بوده و اگر هرفیلم دیگری جایگزین میشد، مخاطبان سودای دیدن فیلم نیامده را داشتند، مگر اینکه در سالهای آینده  برای نمایش کلیه آثار فجر در استانها و همزمان با پایتخت برنامه ریزی شود.

برداشت چهارم

در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر حضور جوانان،فیلم اولی ها و حتی حضور چشمگیر زنان در قامت کارگردان برای خلق آثار سینمایی چشمگیر بود که البته تاثیر این رویداد در آینده سینمای ایران را باید بر عهده متخصصین فن، نویسندگان ، روزنامه نگاران و منتقدین حرفه ای در این حوزه واگذار نمود.

برداشت دیگر

برای پایان یادداشتم و آخرین برداشت، شماره جدیدی در نظر نگرفتم چراکه اینها برداشت شخص من است و هرکدام از شما می تواند برداشت متفاوتی از این رویداد سینمایی داشته باشد.

جشنواره ها و فستیوالها در کل عرصه ظهور و بروز افکار، اندیشه ها و آثار نو، متعدد و متنوع است. هر پدیدآورنده ای  حق دارد تا سبک و سیاق خود در عرصه های مختلف را به دبیرخانه جشنواره ارائه نماید و هیئت داوران انتخابی تعدادی از آنها را برای رقابت و شرکت در بخش مسابقه و داوری برمی گزینند. جشنواره فیلم فجر هم از این قاعده مستثنی نبوده و نیست. پس ما بعد از تماشای یک فیلم با قاطعیت نمی توانیم بگوییم این فیلم ضعیف بود، قوی بود،خوب بود، یا چنگی به دل نمی زد و از این دست تعابیر یک سویه که در لحظه و بدون ارائه دلایل جامع و کامل بیان می شود  که این اصل درستی برای نقد یک اثر هنری نیست؛ چراکه نقد منصفانه  در قبال ارائه همزمان انتقاد و پیشنهاد و برداشت متعدد و منصفانه صورت می گیرد.

در پایان باید گفت: پس چه بهتر که  فرهیختگان و علاقمندان به پیشرفت سینمای ایران حتی در استانها نیز  قلم در دست بگیرند و پس ازتماشای هرکدام از فیلم ها برداشت های متفاوت خود را از آثار تولید شده به رشته تحریر درآورند، باشد که در جشنواره های آینده تعداد بیشتری با رضایت از سالنها خارج شوند…

✔️کارشناسی ارشد علوم ارتباطات اجتماعی