طبخ آش امام حسین(ع)» رسمی کهن در ابرکوه

 

غالباً صاحب نذر برای این که مردم نیز در نذری او مشارکت داشته باشند آن را بر روی دیگ‌های بزرگ در کوچه، جنب مساجد و حسینیه‌ها و بعضاً نیز در منازل طبخ می‌کرد که در این صورت جوانان و افرادی که توانایی داشتند اطراف دیگ جمع شده تا با هم زدن آش(کمچه زدن) علاوه بر شریک شدن در ثواب نذری، به صاحب آن نیز کمک کرده باشند . 

 

«حامد اکرمی» فعال حوزه میراث فرهنگی ابرکوه دراین ‌باره می‌گوید: طبخ آش امام حسین (ع) یکی از آیین‌های پر رونق است که پس از گذشت سال‌های زیاد، با اندکی تغییر همچنان ادامه دارد . 

 

اکرمی در رابطه با این سنت قدیمی اضافه می‌کند: این آش که مواد اولیه آن گندم و گوشت قرمز است در گذشته غذای یک وعده برای مردم محسوب می‌شد که معمولاً در شبی که این آش بار گذاشته می‌شد، صاحب نذر با غذایی که غال با «آب‌گوشت آلوقیسی» بود، از میهمانان پذیرایی می‌کرد . 

 

وی ادامه می‌دهد: هم‌زمان با طبخ آش مراسم روضه‌ای نیز برپا می‌شد که پس از پایان روضه و مراحل طبخ، درب دیگ بسته و روی آن مقداری زغال می‌ریختند و تا اذان صبح صبر می‌کردند تا آش به‌خوبی عمل آمده و به‌اصطلاح جا بیفتد . 

 

این پژوهشگر ابرکوهی اضافه می‌کند: پس از باز کردن درب دیگ آش فرزندان صاحب نذر و آشنایان او، آش را بین اهالی محل تقسیم می‌کردند . 

 

گفتنی است، امروزه به دلیل زیاد بودن جمعیت هر محله در ابرکوه، هم‌زمان با ایام سوگواری امام حسین (ع) اکثر محله‌ها در مقابل حسینیه‌های خود چندین دیگ آش بار گذاشته و طبق آیین کهن مردان به‌ ویژه جوانان با هر نیت و حاجتی که داشته آن را هم زده و در پایان نیز توسط بانیان بین مردم توزیع می‌شود . 

 

 

منبع:ایسنایزد