نخبگان هیئت علمی دانشگاه کجا می‌روند؟

 

این دانشگاه با جذب اعضای هیئت علمی مجرب، پزشکان متعهد و دانشمند سیر پیشرفت را در مدت زمان کوتاهی پیمود، تا آنجا که طی سال‌های اخیر با تاسیس دانشکده‌های  جدید در شهرستان‌های ابرکوه، اردکان و میبد و دانشکده‌ی داروسازی در مرکز استان اقدام به جذب هیئت علمی و دانشجو کند . 

 

نمونه‌ای از این دانشکده‌های تازه تاسیس و موفق، دانشکده‌ی داروسازی است که به یمن برخی دانشجویان و اعضای هیئت علمی‌اش افتخارات زیادی به ویترین دانشگاه اضافه کرده است.

 

این دانشکده علی‌رغم این که از زمان تاسیس، امکانات کافی در اختیار نداشته اما مورد اقبال بسیاری از متقاضیان ورود به دانشگاه بوده است به طوری که رتبه‌های سه رقمی و حتی دو رقمی گروه تجربی کنکور سراسری، رشته‌ی داروسازی یزد را برگزیده و در آزمون‌های علوم پایه‌ی داروسازی، رتبه های اول منطقه و کشور را به خود اختصاص داده‌اند.

 

در حوزه‌ی پژوهشی نیز با این که گروه‌های آموزشی کم‌جمعیت‌اند، استادیارانی دارند که طرح‌های تحقیقاتی زیادی را به انجام رسانده‌اند و دانشجویان خود را در این حوزه به نحو احسن یاری کرده و حتی به تولید محصولات دارویی نیز دست یافته‌اند . 

 

در میان این همه افتخار در این دانشکده‌ی نوجوان، آن چه عجیب به نظر می‌رسد، قوت گرفتن زمزمه‌ی کوچ کردن دو نفر از معاونان آن از یزد است؛ یکی به دانشگاه شیراز و دیگری به خارج از کشور. در بحبوحه‌ی کمبود اعضای هیئت علمی و کند بودن روند جذب استاد برای گروه‌های آموزشی و در حالی که بعضی از گروه‌ها هنوز استاد ندارند، جای این سوال وجود دارد که چگونه معاون پژوهشی دانشکده با رزومه‌ای درخشان قصد رفتن از دانشگاه دارد و تلاش برای ماندن وی هنوز نتیجه بخش نبوده.

 

دکتر «حمید ندری» دانشیار جوان گروه شیمی دارویی و برترین استاد دانشگاه از نظر سیستم علم‌سنجی اعضای هیئت علمی، درخواست انتقالی به دانشگاه شیراز را دارد. این سوال وقتی عجیب‌تر جلوه می‌کند که در می‌یابیم دانشگاه شیراز با وجود داشتن ۱۲ عضو هیئت علمی در گروه آموزشی شیمی دارویی، مصرانه از انتقالی دکتر ندری استقبال می‌کند و دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد نمی‌تواند یکی از دو عضو گروه شیمی دارویی خود را به ماندن متقاعد کند.

 

رفتن معاون دیگر دانشکده که چهره‌ای خوشنام بین دانشجویان و همشهریان یزدی است بر تاسف قبلی می افزاید. دکتر «سهروردی» معاون آموزشی دانشکده داروسازی نیز آهنگ رفتن کرده و گروهِ خوب بالینی دانشکده را با یک استادیار تنها می‌گذارد.

 

اگر چه دلایل کوچ کردن این اعضای هیئت علمی قابل تامل است، هدف از طرح این موضوع، پرسیدن این سوال است که چرا دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در نگاه داشتن اعضای برجسته‌ی هیئت علمی خود ناتوان است.

 

باید یادآوری کنیم که این نخستین بار نیست که اعضای نخبه‌ی هیئت علمی دانشگاه تقاضای انتقالی یا ترک دانشگاه را دارند.

 

مسئولان علوم پزشکی و نیز استان یزد باید به یاد داشته باشند که اگر به دنبال توسعه و پیشرفت از راه تولید علم و پروژه های علمی – تحقیقاتی در استان هستند باید در حفظ دانشمندان گمنامی که در دانشگاه‌های استان مشغول تدریس و تحقیق‌اند، بیش از پیش همت گمارند . 

 

با این اوصاف و باتوجه به سیاست‌های اقتصاد مقاومتی متکی بر طرح‌های دانش‌بنیان باید دید که آیا شاهد خروج امثال دکتر ندری، که در کنار مقالات بی‌شمار، صاحب طرح‌های فناورانه در حوزه‌ی دارویی است از استان خواهیم بود یا نه. اگر پاسخ مثبت باشد، باید بنشینیم و با حسرت شاهد استقبال گرم دانشگاه‌های دیگر از استادانمان باشیم و آرزوی پیمودن مسیر توسعه از راه دانشگاه را به گور ببریم . »

 

 

 

 

منبع:ایسنایزد