شناسه خبر: 63515
منتشر شده در مورخ: ۹۷/۰۱/۲۶
ساعت: ۱۹:۴۷
حذف آزمون سمپاد و تقابل منافع اقتصادی با پرورشی
سالهاست، بحث حذف آزمون ورود دانش آموزان به برخی مدارس علاوه بر طرح در نشست های دولت ، در وزارت آموزش و پرورش و مجلس شورای اسلامی طرح شد و در واقع راهکاری برای کاهش هیجان روحی و روانی در میان خانواده ها بود که این امر محقق نشد.
به گزارش یزدی نیوزحذف آزمون با شعارهای رنگارنگ نه تنها صورت نگرفت بلکه به دلیل وجود منافع ناشی از آموزش پیش از برگزاری آزمون و فروش جزوه و کتاب های کمک آموزشی به مرور زمان به کوچک ترین بخش های آموزش ابتدایی و راهنمایی (دوره اول متوسطه ) نیز راه یافت.
این امر موجب شد تا دانش آموزان به جای پرداختن به اصل تعلیم و تربیت به دلیل هیجان ناشی از برگزای آزمون و خرید جزوه های کمک آموزشی در دو ماراتن نفسگیر روزمره شرکت کنند.
این امر موجب شد با تصمیم وزارتخانه آزمون ورود به مدارس تیز هوشان، نمونه دولتی و مدارس خاص برگزار نخواهد شد و زمان ورود به مدارس سمپاد(سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان) ، دوره دوم متوسطه خواهد بود.
بر پایه مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش، با دانش آموختگی دانش آموزان فعلی دوره متوسطه اول مدارس تیزهوشان و نمونه دولتی در سه سال آینده این مدارس حذف خواهند شد.
این تصمیم موافقان و مخالفان زیادی بویژه در میان مدیران مدارس سمپاد دارد چون آنها حذف آزمون این مدارس و نمونه دولتی را به ضرر دانش آموزان مستعد در شهرهای محروم و قشر ضعیف جامعه می دانند.
در عین حال موافقان ، این کار را زمینه ای برای کاهش هیجان روانی و روحی فرزندان و خانواده ها و کم شدن دغدغه های مالی و اقتصادی آنها و نیز مصداق عدالت آموزشی عنوان می کنند.
اما سئوال اینجاست، روح و روان آینده سازان این مملکت تا چه میزان برای برنامه ریزان مهم است، آیا منافع مادی و اقتصادی تعدادی از مراکز آموزشی که به عنوان یکی از شغل های پردرآمد محسوب می شود را می توان با این مشکل اساسی خانواده ها مقایسه کرد.
سالهاست که موسسه های مختلف آموزشی به بهانه های مختلف تشکیل شد و حتی واحد انتشار برای چاپ جزوه و کتاب های کمک آموزشی مدارس تاسیس کرده اند و در واقع با بمباران ذهنی آموزشی ، دانش آموزان و خانواده ها را با درس و آموزش بدون توجه به تربیت و تفریح و ورزش درگیر کرده اند.
آمارها نشان می‌دهد، ۱.۵ تا ۲ درصد افراد تیزهوش هستند و باید به همین تعداد در جامعه بسنده کنیم؛ این در حالی است، بعضا آزمون های مدارس تیزهوشان ۲۰۰ هزار داوطلب دارد که تنها ۱۵ هزار نفر پذیرفته می شوند.
در بررسی سابقه تاسیس این مدارس می بینیم،فعالیت مدارس تیزهوشان به پیش از انقلاب و سال ۱۳۴۷ باز می گردد.
در واقع زمانی که اداره کل امور کودکان و دانش آموزان استثنایی در وزارت آموزش و پرورش تشکیل شد، مسئولان به فکر تاسیس
« مرکز آموزش کودکان تیزهوش» افتادند و نخستین دبستان تیزهوشان ایران به نام «هشدار» با ۱۴ دانش‌آموز دختر و ۶ پسر تشکیل شد.
این روند ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۳۵۵ سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان تشکیل شد و در قالب آن سه مرکز در تهران و ۲ مرکز در مشهد و کرمان راه اندازی شد.
با پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۷، این روند ادامه یافت به گونه ای که تا سال ۱۳۶۶ این مدارس زیرمجموعه دفتر کودکان استثنایی تنها ۸۰۲ دانش آموز زیرپوشش داشت .
ولی از سال ۱۳۷۰ ، این سازمان که به صورت مخفف «سمپاد» خوانده می‌شد، در ۵۰ مرکز، ۹ هزار و ۶۸۲ دانش‌آموز داشت.
مراکز سمپاد به سرعت رشد کرد و تا سال ۱۳۸۴ که آخرین مراکز آن تاسیس شد، ۹۹ مرکز راهنمایی و ۹۸ باب دبیرستان در ۴۴ شهر ایران، زیر پوشش این سازمان بود.
در این زمان تعداد دانش آموزان سمپاد بیش از ۳۵ هزار نفر و تعداد داوطلبان ورود به این مراکز ، ۲۰۰ هزار نفر بود.
تا اینکه سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان و باشگاه دانش‌پژوهان جوان وابسته به وزارت آموزش و پرورش در ادامه فعالیت های خود در دی ماه ۱۳۸۹ با تصمیم شورای عالی اداری در هم ادغام شدند و «مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانش پژوهان جوان» تشکیل شد.
موضوع افزایش تعداد مدارس استعدادهای درخشان از دولت نهم کلید خورد و تقویت ابعاد پرورشی با هدف تعمیق باورهای دینی دانش آموزان از طریق اجرای طرح های متنوع پرورشی، مهمترین هدفی بود که در دولت نهم و دهم برای این مدارس ترسیم شد.
براین اساس در مهرماه ۱۳۸۸، ۳۳۸ مدرسه استعدادهای درخشان فعال بود که این تعداد در آغاز مهرماه ۸۹ به ۳۵۸، مهر ۹۰ به ۴۳۹ و در شروع سال تحصیلی ۹۱ به ۵۳۸ مدرسه افزایش یافت.
این روند تا آنجا پیش رفت که « مهری سویزی» معاون وقت وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد، آمار مدارس استعدادهای درخشان به ۶۶۰ مدرسه در مهر ۹۲ می رسد.
رشد تعداد مدارس سمپاد با این سرعت از تاسیس اولین دبستان تیزهوشان ایران در سال ۱۳۴۷ با ۲۰ دانش آموز تا ۶۶۰ مدرسه در سال ۱۳۹۲ و در واقع سالی حدود ۱۵ مدرسه جدید بیانگر منافع بالای این موسسه ها برای موسسان آن است.
آیا می توان در برابر این منافع تصمیم عاقلانه و منطقی برای کاهش توهم برتری افراد حاضر در این مراکز با سایر مراکز آموزشی پایان داد و وزنه ای برای سنجش عالمانه تیزهوشان واقعی برای آینده پیدا کرد ؟
بخش نظردهی بسته شده است..