اَبَر رویداد اربعین؛ جلوه ای از گردشگری دینی

به گزارش یزدی نیوزمحورگردشگری دینی گرایش به امر متعالی و تقدیس نمادهای دینی است و غالباً با بازدید و یا مشارکت در شعائر دینی، گردهمایی‌های دینی و برنامه های آیینی خاص توسط زائران و گردشگران همراه است و در قالب تجمع گرداگرد مکان مقدس سامان می‌یابد.

گردشگری دینی را می‌توان گونه‌ای از گردشگری دانست که شرکت‌کنندگان در آن منحصراً انگیزه‌های مذهبی دارند و یا دارای ترکیبی از انگیزه‌ دینی با دیگر انگیزه‌ها هستند و با این هدف از مکان‌های مقدس نظیر کلیساها، مسجدها، مقبره‌ها و مانند آنها بازدید می‌کنند.

در این گونه ازگردشگری علاوه ‌بر انجام اعمالی چون بازدید و زیارت اماکن مقدس و سایر مناسک به اعمال موجود در نظام‌نامه‌ هنجارین مکان مقدس پرداخته می‌شود.
 
حضور درکنفرانس‌های دینی و سایر رویدادهای فرهنگی- دینی مختلف از جمله محصولاتی همچون هنر، فرهنگ، سنت و معماری دینی نیز مدنظر گردشگران قرار می‌گیرد.

از این رو ترسیم مرز مشخص میان «گردشگری دینی» و «زیارت» برای صاحب‌نظران محل کلام بوده و مطالعات زیادی صورت گرفته تا گردشگری مذهبی و زیارت را با هم مقایسه کنند.

زیارت مراجعت به مکانی با اهمیت دینی است به‌ منظور انجام مراسم و آداب و رسوم دینی و یا برآوردن یک نیاز روحی مبتنی بر معنویت یا ایمان دینی و سفری که با آداب مذهبی مشخص می‌شود.

کنش‌های دین‌مدارانه‌ گردشگران هم به زائران و هم به گردشگران شباهت دارد. می‌توان گفت هدف زائر از مسافرت فقط انجام امور دینی است؛ ولی گردشگر مذهبی ضمن انجام زیارت و شرکت در مراسم دینی، از مکان‌های دیگر اعم از مقدس و دنیوی نیز دیدن می‌کند. لذا گردشگری دینی را می‌توان گونه‌ای سفر قلمداد کرد که در حد فاصل بین زیارت از یک سو و گردشگری از سوی دیگر قرار دارد.

در برخی از رویدادهای دینی مربوط به ادیان مختلف، گردشگرانی از فرهنگ‌ها و ملل گوناگون و عموماً با اهداف دین‌مدارانه به‌صورت دسته‌ها و گروه‌های زائران در زمان و مکانی عموماً مقدس اجتماع می‌یابند.

 
چنین تکثر فرهنگی‌ یی را در میان شرکت‌کنندگان در مراسم اربعین در سال‌های اخیر نیز می‌توان دید. افزایش چشم‌گیر شمار زائرانی که در مراسم اربعین شرکت می‌کنند، پدیده‌ای است که به تاز‌گی ظهور یافته است، کما این که جمعیت حاضر در مراسم سال‌های قبل‌تر چه از حیث کثرت و چه از لحاظ تنوع با سال‌های اخیر قابل مقایسه نیست.

گسترش چندجانبه‌ این مراسم و بدل‌شدن آن به یک اَبَرویداد دینی موجبات شکل‌گیری و گسترش ساختارهایی را فراهم آورد که هر یک در حوزه‌ خاصی به ایفای نقش پرداختند و طولی نکشید که نهادها و ساختارهای مختلفی راه خود را به درون این رویداد گشودند.

رویدادها اساساً ساختاری اجتماعی دارند و در بستر فرهنگ‌های بین المللی، ملّی، ناحیه‌ای، سازمانی و حتی قبیله‌ای اتفاق می‌افتند. بسیاری از این رویدادها وابسته به مراسم، جشن‌ها و نمادهایی هستند که معانی فرهنگی بسیار عمیقی دارند و رویداد اربعین نیز از این قاعده مستثنی نیست.

رویدادها در توانایی خود برای تبدیل فضاها به مناطق شهودی (قابل درک) منحصر به فرد هستند؛ همراه با اینکه آنها هنجارها و ارزش‌ها و قوانین و مقررات منحصر به فرد خود را دارند. هر رویداد با مجموعه‌ای از انتظارات تعریف شده با تعاملات نمادین مخاطبان خود به وجود می‌آید .

به لحاظ وسعت و مقیاس برگزاری رویداد اربعین را می‌توان در زمره ابر رویدادها به شمار آورد. در واقع در مباحث گردشگری واژه ابر رویداد کلمه ‌ای است که به بزرگ‌ترین رویدادهایی اطلاق می‌شود که بازارهای بزرگ بین ‌المللی را هدف می‌ گیرد.

در واقع رویداد اربعین نیز رویداد صلح طلبانه‌ ای است که اثرات عظیم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی،…. را در پی دارد. چه در سطح ملی چه منطقه ‌ای و چه در سطح فرا ملی. هم چنین نکته قابل توجه این است که ما می ‌توانیم داوطلبانه بودن را در رویدادهای فرهنگی و مذهبی به عنوان نوعی مشارکت اجتماعی خود به خودی در نظر بگیریم که روابط گسترده‌ ای برای مدیریت مقصد دارد.

یکی دیگر از مواردی که در رویداد اربعین قابل توجه است این است که در این شکل خاص از گردشگری- بر خلاف سایر اشکال که هدف و جاذبه اصلی و نهایی خود مقصد است،- جاذبه گردشگری کل فرآیند سفر و رسیدن به مقصد است و در واقع خود شکل سفر کردن تبدیل به جاذبه‌ ای می ‌شود که افراد را برای این تجمع عظیم بر می ‌انگیزاند.

نکته قابل توجه دیگر این است که بر خلاف سایر ابر رویداد‌ هایی که در جهان برگزار می‌شوند در ابر رویداد پیاده‌ روی اربعین نه تنها آسیب‌های فرهنگی و اخلاقی به حداقل ممکن می‌رسند بلکه این رویداد بستری برای رشد اخلاقیات روحیه جمعی و تقارب فرهنگی فراهم می‌ آورد و در طول مدت این گردهمایی بزرگ افراد مختلف طیفی از مشترکات اعتقادی و فرهنگی را در قالبی همگن به نمایش می‌ گذارند و نهایتاً به بلوغ فکری و رشد معنوی می‌ رسند.

از نکات برجسته این همایش عظیم که مغایر با سایر رویدادهای جهانی است باور مذهبی قوی بین افراد شرکت‌ کننده و دست‌اندرکاران است. باوری چنان محکم که تهدیدات برخی جریان ها نه نتها از تقاضا برای این سفر نکاسته بلکه هر ساله بر شمار متقاضیان لفزوده می شود و این در حالی است که از ترس از تامین امنیت به عنوان یکی از عوامل موثر در کاهش تقاضای گردشگری یاد می شود.

در ادبیات گردشگری همچنین گفته می شود کمبود امکانات و زیرساخت های مناسب موجب کاهش تقاضای گردشگر برای مقصد است در صورتی که در این پدیده گردشگری نحوه اسکان و امکانات رفاهی از اولویت های قابل توجه گردشگران نیست.

پرداختن به رویداد دینی اربعین در چنین مقیاسی چه از نظر کثرت و چه از لحاظ تبعات و پیامدهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و استراتژیک لازم و ضرورت دارد و برای واکاوی و تحلیل این پدیده، مطالعه علمی و سیستماتیک آن ضروری است تا در خلال آن بتوان انگیزه‌های لازم برای این حرکت را مشخص کرد و در ادامه چگونگی فرآیند سفر را توضیح داد و نهایتا خروجی‌های این سفر را آشکار کرد.

چنین می‌نماید که برای شناخت ابعاد مختلف این پدیده‌ ناگزیر از مراجعه به کنش‌گرانی هستیم که به نحوی با این رویداد درگیری داشته‌اند.

بدیهی است بی توجهی به رویدادی دراین ابعاد تبعات خوبی نخواهد داشت و بیم آن می رود به مرور این پدیده را دچار انحراف کند. از این رو بایسته است ازدید علمی به این رویداد نگریسته شود وتبعات منفی و آسیب شناسی این پدیده کاملا مورد توجه قرار گیرد.