فایده تهدید یا تحدید اصحاب رسانه چیست؟

به گزارش یزدی نیوزمسئولین مملکت ما متاسفانه عادت کرده اند که به جای حل مشکلات و گردن گرفتن آن چه بر کشور می گذرد، یا حداقل پذیرفتن مسئولیت آن چه خود انجام داده اند، یا اصل مشکل را منکر شوند و یا او را که خبر وجود این مشکل را به گوش مردم رسانده زیر سوال ببرند و تخریب کنند ؛ آن هم به نحوی که گویی مسبب ایجاد مشکل روزنامه نگاران و اصاحب رسانه ای هستند که خبر را منتشر کرده اند. در ماجرای فیش های حقوقی نجومی، برخی دولتی ها و برخی حامیان آن ها، چونان به منتشر کننده های خبر مذکور هجوم بردند و آن ها را به انواع و اقسام صفات مذموم متهم کردند که انگاری کسی که نجومی نوش جان کرده روزنامه نگار بیچاره است، یا که گویی اگر خبری منتشر نمی شد، نجومی خواری هم وجود نداشت و مشکلی هم پیش نمیامد.

یا در ماجرای اقدام ناشایست وزیر مسکن با خبرنگار باشگاه خبرنگاران، باید پرسید که آیا مقصر مرجوعی بودن هواپیمای ایرباس آن خانم محترم بود؟ و یا اگر این خبرنگار بیخیال چنین سوالی می شد، مسئله حل شده بود؟ آیا خبرنگار وظیفه ندارد تا صحت و سقم هر آن چه شایع شده را از منبع آن جویا شود؟ و شاید باید پرسید که آیا خبرنگار و روزنامه نگار، محدود است که چه بپرسد و چه نپرسد و از چه عکس بگیرد و از چه عکس نگیرد؟ و اصلا مشخص نیست اگر بناست روزنامه نگار و خبرنگار، فقط خبر های خوب و یادداشت های شادی بخش و باب میل مسئولین را بنویسد، پس تکلیف معضلات جامعه چه می شود؟ جریان آزاد اطلاعات به کجا می رسد؟! اصلا نقش رسانه در حل مشکلات چه خواهد شد؟ و شاید هم برخی اینطور عقیده دارند که نقش رسانه عدم نمایش مشکلات است تا مشکلات پر بکشد و خیال می کنند که اگر رسانه، از وجود مشکلات خبر ندهد، مشکلی هم وجود نخواهد داشت.

حالا، بعد همه این اتفاقات، برخی نمایندگان خبر داده اند که بهتر ست از این پس، عکاسی در صحن علنی مجلس محدود شود. یعنی نمایندگان عزیز می خواهند کارهایی بکنند که دوست ندارند مردم ببینند و بدانند و با خبر شوند. مفهوم این گزاره آن است که نه تنها مردم حق مشاهده ان چه در جلسات غیر علنی می گذرد را ندارند که از نظر برخی نمایندگان محترم، مردم حتی نباید بدانند وکلایشان در جلسات علنی چه می کنند. البته نمایندگان حق دارند، چون این عکاس ها  و خبرنگارها هستند که مقصر اتفاقات مجلس اند. آن ها حق دارند چون تقصیر سلفی گرفتن چند تن از عزیزان با بانوی ایتالیایی، عکاسانی بودند که به خود اجازه ثبت چنین صحنه ای را دادند!

و یا مقصر گلابی خوردن فلان نماینده، همین عکاسی است که به قول نماینده مذکور فضولی کرده و عکس گلابی خوردن را ثبت نموده. یا فلان نماینده و فلان نماینده نیستند که غیبت می کنند، عکاس ها هستند که با عکس گرفتن از جایگاه خالی نمایندگان، مقصر وقوع چنین اتفاقی اند؛ حتی ژست های ناموزون برخی نمایندگان هم بر گردن عکاس ها است.

این فکر، ادامه همان تفکر رییس جمهور محترم است که عقیده داشت شر خبر وقوع فساد، اشاعه منکر است و نباید انجام شود. {نیاز به منبع} لابد نمایندگان محترم هم نگرانند که با انتشار چنین عکس هایی ایراد به بقیه هم سرایت کند و الا شخصی از مسئولین با دانستن مردم مشکلی ندارند. اما به دور از هر نگاه جناحی، نمایندگان عزیز، رییس جمهور محترم و همه آن هایی که اصحاب بی پناه رسانه را صاحب حق کار نمی دانند و دلشان می خواهد آن ها را محدود کنند، شاید فراموش کرده اند با اینکه شاید نخواهند مردم ببیند که حضرات چه می کنند و چه نمی کنند اما، نشر یا عدم نشر خبر و عکس از فلان فعل غلط، تغییری در ماهیت آن ایجاد نمی کند. مشکلات هستند و مردم هم کاملا آن را حس می کنند، چه خبری از آن منتشر شود و چه نشود، شاید با عدم انتشار عکس گلابی خوردن فلان نماینده، مردم نفهمند که گلابی ای در مجلس خورده شده، اما نتیجه ی بی عملی نمایندگان خود در مجلس و دولت را می بینند و وقتی با عدم حل مشکلات خود مواجه می شوند، حتی در صورت عدم انتشار اخبار هم شاکی می شوند. بنابراین بهتر نیست جای اینکه طبق معمول، زبان ها را الکن کنند و چشم ها را ببندند و گوش ها را کر کنند، خوشان را را اصلاح نمایند؟