از نقش آفرینی عارف تا لبخند روحانی

به گزارش یزدی نیوزبعد از انتخابات مجلس دهم و برتری لیست امید و رأی چشم‌گیر آقای دکتر عارف در این انتخابات، انتظارات از فراکسیون امید و شخص دکتر عارف در سطوح مختلف جامعه افزایش پیدا کرد.
البته در این بین اظهارنظرهای برخی چهره‌های سیاسی در خارج از مجلس که هدفمند هم صورت گرفت در بالا بردن سطح مطالبات از فراکسیون امید تأثیر گذار بود چه آنکه در مقایسه با مجلس ششم که اصلاح‌طلبان اکثریت مطلق مجلس را در اختیار داشتند مطالبات به حدی که در مقطع فعلی از فراکسیون امید وجود دارد در آن زمان وجود نداشت. نوشتار «چرا عارف تماشاگر است؟» در سایت عصر ایران نگارنده را بر آن داشت تا بواسطه اینکه «عصر ایران» را در خط و مشی طی کرده از بدو فعالیت تاکنون در مسیر انصاف و عقلانیت دیدم (هر چند در مطلب اخیر در بعضی گزارها از دایره انصاف خارج شده است) نکاتی را صرفاً جهت یاددآوری از منظر یک فعال رسانه‌ای نه چهره نزدیک به دکتر عارف و فراکسیون امید مطرح کنم.
 

۱ – انتخابات اسفند ۹۴ در حالی با برتری لیست امید برگزار شد که شورای نگهبان اصلاح‌طلبان با نام و نشان را رد صلاحیت کرد و طبیعتاً برای بستن یک لیست قوی از سوی اصلاح طلبان با محدودیتهایی رو به رو شدند.
علی‌رغم این نکته، اما با تلاش شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان افراد موجهی برای حضور در لیست امید بعد از ساعت‌ها و روزها کار کارشناسی مورد شناسایی قرار گرفته و دعوت به مصاحبه می‌شدند (این روند برای شهر تهران در نظر گرفته شده بود و برای استانها میز استانی شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان با هماهنگی اصلاح‌طلبان هر استان لیست انتخاباتی آن استان را تهیه می‌کردند که در تعداد نسبتاً زیادی از حوزه‌ها به خاطر رد صلاحیت کاندیدای اصلی آن حوزه از کاندیداهای معتدل یا غیر افراطی حمایت شده بود).

در شهر تهران شخص دکتر عارف بواسطه آنکه خود کاندیدای انتخابات مجلس بود با اینکه حداقل سه چهره برجسته را تمایل داشت در لیست انتخاباتی قرار بگیرد اما به خاطر احترام به روندی که ترسیم شده بود حتی از عنوان کردن اسامی آن افراد پرهیز کرد.

در این بین بحث ائتلاف با حامیان دولت مطرح شد روندی که برای این ائتلاف طی شد مورد انتقاد آقای عارف بود اما به جهت جلوگیری از تشتت آرا از خواسته‌های به حق شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان کوتاه آمد تا یک لیست از سوی اصلاح‌طلبان و حامیان دولت منتشر شود. این نکته هم قابل ذکر است که نام اولیه لیست انتخاباتی «ائتلاف فراگیر اصلاح طلبان بود» که با پیشنهاد رئیس دولت اصلاحات به «لیست امید» تغییر نام داد.

۲ – بعد از تشکیل رسمی مجلس دهم برخی از نمایندگانی که از طریق لیست امید وارد مجلس شدند و در ایام انتخابات تلاش فراوانی برای گرفتن عکس یادگاری با دکتر عارف داشتند و پیگیری‌های زیادی برای ضبط کلیپ حمایتی از سوی آقای عارف انجام دادند تا برای چند ثانیه هم شده، دکتر عارف نام آنها را در کلیپ تبلیغاتی ببرد (اسناد این ادعا موجود است) ولی به یکباره تغییر رویه دادند و در تصمیمات مهم در روزهای ابتدایی تشکیل مجلس دهم، فراکسیون امید را همراهی نکردند و به عهد و پیمان خود وفادار نماندند.

۳ – علی‌رغم بدعهدی تعدادی از نمایندگانی که از طریق لیست امید وارد مجلس شدند غیر از انتخابات ریاست مجلس در دیگر تصمیات مهم حتی در هیات رئیسه کمیسیون‌های تخصصی مجلس، اصلاح طلبان دست برتر را داشتند؛ شاید به ریاست کمیسیون‌های مختلف دست نیافتند اما در ترکیب هیات رئیسه کمیسیون‌ها اصلاح‌طلبان از نظر عددی وضعیت خوبی دارند. آن هم در مقطعی که بسیاری از نمایندگان یکدیگر را نمی‌شناختند و برای اولین بار وارد بهارستان شده بودند. در دیگر تصمیمات مهم مجلس از جمله نمایندگان ناظر در شوراهای مختلف از جمله هیات نظارت بر مطبوعات، کمیسیون ماده ۱۰ احزاب، شورای پول و اعتبار و… اصلاح طلبان برتری مطلق را داشتند و در آخرین تصمیم مهم مجلس یعنی انتخابات نمایندگان در کمیسیون شوراهای شهر و روستا حضور سه عضو فراکسیون امید در این کمیسیون نشانگر میدان‌داری فراکسیون امید در مجلس است و مهم تر از همه رأی اعتماد به ۳ وزیر پیشنهادی بود که در یادداشت عصر ایران هم به نقش مؤثر فراکسیون امید و شخص دکتر عارف در رأی اعتماد مجلس به ۳ وزیر پیشنهادی اشاره شد.

 4 – در ارتباط با نحوه نقش آفرینی دکتر عارف در مجلس که مورد انتقاد یادداشت نویس محترم عصر ایران و برخی دیگر از جوانان و فعالان شبکه‌های اجتماعی است باید بگویم اینگونه اظهارنظرها بعضاً به خاطر عدم اطلاع از ساز و کار تعبیه شده از سوی فراکسیون امید در داخل صحن مجلس است.
در این مدت شخص دکتر عارف پذیرای شدیدترین انتقادها از سوی عمدتاً جوان و دانشجویان بود و انتظار داشتند و دارند ایشان به مانند برخی دیگر از نمانیندگان محترم در مجلس تذکر بدهد، نطق کند و یا طومار امضا کند؛ در حالیکه اولاً طبق قانون مجلس نطق میان دستور بر اساس قرعه کشی است که هنوز نوبت آقای عارف برای ایراد نطق میان دستور فرا نرسیده است.از سوی دیگر بر اساس تصمیات اتخاذ شده وظایف کلان‌تری بر عهده آقای عارف است.
برای نگارنده جای تعجب دارد که علی رغم عملکرد ضعیف ریاست فراکسیون اصولگرایان در مجلس قبلی هیچگاه طرفداران جوان اصولگرا به ایشان انتقاداتی به این وسعت که اکنون از آقای عارف می‌شود مطرح نکردند.

 بسیار جای تعجب است که برخی از جوانان مطالباتی از دکتر عارف دارند که حتی از ریاست محترم جمهور هم ندارند مانند رفع حصر. در حالیکه همگان می‌دانند که موضوع رفع حصر حتی در اختیار شخص رئیس جمهور هم نیست ولی با چه ادله‌ای از آقای عارف چنین مطالبه‌ای دارند جای سؤال جدی است. در حالیکه ایشان در طول سالهای اخیر مرتباً به این موضوع پرداخته‌اند.

همانگونه که در ابتدای این نوشتار تاکید شد برخی جریانات و شخصیت‌ها تعمداً سعی در بالا بردن سطح مطالبات از فراکسیون امید و شخص دکتر عارف دارند که برای کسانی که با فضای سیاسی ایران آشنایی دارند می‌توان درک کرد که اینگونه مباحث به چه علتی مطرح می‌شود در حالیکه اگر با مردم کوچه و بازار دم خور بود به راحتی می‌توان فهمید که مطالبات قشر عظیمی از جامعه مشکلاتی نظیر معیشت، بیکاری، ناهنجاری‌های اجتماعی است که وظیفه نمایندگان از جمله نمایندگان فراکسیون امید است که به این مطالبات جدی توجه کنند و خود را درگیر حاشیه‌هایی که بعضاً تعمداً دامن زده می‌شود نکنند.

۵ – در ارتباط با قیاس شخصیت ها در یادداشت عصر ایران به نظر می‌رسد مقایسه‌های صورت گرفته به هیچ وجه منطقی و درست نباشد. آقای عارف به خاطر هوا و هوس کانیدای ریاست مجلس نشد که عدم توفیق در انتخابات ریاست مجلس ایشان را منفعل کند. نگارنده در ۱۵ آذر سال گذشته به آقای عارف با دلایل مختلف گفتم که صلاح نیست ایشان کاندیدای مجلس شوند ولی آقای عارف علی رغم اینکه می‌دانست در داخل مجلس با بدعهدی‌هایی رو به رو می‌شود صرفاً جهت همگرایی بین اصلاح طلبان ایثار مجددی کرد و وارد کارزار انتخابات شد.

اگر شکست در انتخابات ریاست مجلس باعث انفعال ایشان می‌شد مطمئناً در جریان رأی اعتماد مجلس به ۳ وزیر پیشنهادی روندی دیگری طی می‌شد ولی همگان دیدند که اگر نقش آقرینی آقای عارف (که مورد اذعان مخالفین اصلاحات هم قرار گرفت) نبود مطمئناً شخص آقای روحانی در عصر سه شنبه ۱۱ آبان لبخند به لب نداشت.

علیرضا خامسیان