آسیب‌های زنان در برنامه ششم توسعه
به گزارش یزدی نیوزدر حالی که حدود ۶ ماه از پایان یافتن دوره برنامه پنجم توسعه می‌گذرد، هنوز برنامه ششم تکمیل نشده است؛ برنامه‌ای که گرچه برخی معتقدند در حوزه اجتماعی چندان پیشرو نبوده، اما موضوعات مربوط به زنان آن، بازتاب‌های زیادی داشته است؛ موضوعاتی چون عدالت جنسیتی، اشتغال زنان، طلاق، خانواده، زنان سرپرست خانوار، تحصیلات، اعتیاد و سایر موارد.
در ماده ۳۱ این لایحه که تنها ماده‌ای است که به زنان توجه داشته، آمده است: «به منظور تحقق اهداف مندرج در اصول دهم، بیستم و بیست و یکم قانون اساسی، اهداف سند چشم‌انداز و سیاست‌های کلی برنامه ششم مبنی بر «تقویت نهاد خانواده و جایگاه زن در آن و استیفای حقوق شرعی و قانونی زنان در همه عرصه‌ها و توجه ویژه به نقش سازنده آنان» و نیز به منظور بهره‌مندی جامعه از سرمایه انسانی زنان در فرآیند توسعه پایدار و متوازن، کلیه دستگاه‌های اجرایی موظفند با سازماندهی و تقویت جایگاه سازمانی امور زنان و خانواده در دستگاه، نسبت به اعمال رویکرد عدالت جنسیتی در سیاست‌ها، برنامه‌ها و طرح‌های خود و ارزیابی آثار تصمیمات‌شان در آن چارچوب، براساس شاخص‌های ابلاغی ستاد ملی زن و خانواده اقدام کنند.» در حالی که بسیاری از فعالان زنان معتقد بودند این ماده بیش از هر چیز به موضوع اشتغال و بحث عدالت جنسیتی در فعالیت‌های اجتماعی پرداخته است، گروهی دیگر چندان از عبارت «عدالت جنسیتی» راضی نبودند؛ عبارتی که در برنامه چهارم توسعه سرانجام به ورطه حذف کشیده شد. این منتقدان معتقدند که بیش از آنکه به موضوع عدالت جنسیتی پرداخته شود باید به موضوع تحکیم خانواده توجه داشت. اما این موضوع تا چه میزان قابلیت تحقق عملی دارد و تا چه اندازه واقع‌گرایانه خواهد بود.
یکی از مواردی که این روزها حساسیت‌های فراوانی در جامعه ایجاد کرده است موضوع طلاق زنان است. آمارها نشان می‌دهد از هر چهار مورد ازدواج در کشور، یک مورد به طلاق می‌انجامد. در حالی که طرفداران موضوع تحکیم خانواده خواهان کاهش ۲۵ درصدی طلاق‌ها در کشور تا پایان برنامه ششم هستند، پیش‌بینی کارشناسان نشان می‌دهد این آمار در آینده‌ای نه‌چندان دور افزایش خواهد داشت.
در صورتی که فعالان حوزه زنان انتظار دارند در برنامه توسعه به کاهش آمار طلاق توجه شود، اما معتقدند نباید به کاهش آمار طلاق نگاه غیر‌واقعی داشت. بر همین اساس شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری معتقد است: «کاهش ۲۵ درصدی طلاق خوش‌بینانه است.» قانونگذاران باید به این موضوع توجه کنند که در صورت تحقق نیافتن پیش‌بینی آنها، زنان مجرد و خودسرپرست چگونه باید گذران زندگی کنند و در دام آسیب‌های اجتماعی نیفتند. در این راستا اشتغال و ایجاد فرصت‌های شغلی لازم می‌تواند راهی برای کاهش آسیب‌های اجتماعی در زنان باشد.
در گزارشی که معاونت زنان ریاست‌جمهوری در تکمیل برنامه ششم توسعه منتشر کرده، آمده است: «نرخ بیکاری زنان ۱۰ ساله و بالاتر، طی ۱۰ سال گذشته همواره دارای روند افزایشی بوده است. در سال ۳۹۲1 نرخ بیکاری زنان برابر ۸/۱۹ درصد بوده است. در بین جوانان نرخ بیکاری زنان جوان همواره از مردان بالاتر بوده است. از سوی دیگر نرخ مشارکت اقتصادی زنان نیز طی سال‌های ۳۹۰1 تا ۳۹۲1 از روند کاهشی برخوردار بوده است، در حالی که در سال ۳۹۲1 برابر با ۴/۱۲ درصد بوده است و در صورت ادامه روند کاهشی گذشته تا پایان سال ۳۹۴1، ۹/۱۱ درصد کاهش یافت.
از سوی دیگر روند کند بیمه‌های اجتماعی، که با عنوان زنان سرپرست خانوار و خانه‌دار دنبال می‌شود نیز تاکنون کمتر از ۳ درصد این زنان را پوشش داده است که این موضوع نگرانی‌های زیادی را برای آتیه آنها ایجاد می‌کند؛ آتیه‌ای که باید در برنامه ششم توسعه به آن توجهی ویژه داشته باشد.
فرهیختگان
بخش نظردهی بسته شده است..