پیشنهاداتی برای ماندگاری دولت

باید بپذیریم که دکتر روحانی و دولت یازدهم در گذرگاه مهم و سخت تاریخی کشور دولت را تحویل گرفت و از حیث بین‌المللی و اقتصادی کشور در شرایط عادی نبود. در بیشتر حوزه‌ها نیز از فرهنگ گرفته تا سیاست، مشکلات عدیده‌ای را دولت قبل پدید آورد که این مشکلات به دولت یازدهم تحویل داده شد. اما دولت در بحث برجام و اعتماد‌سازی بین‌المللی، قدرتمندی کشور ایران را در حل مشکلات بین‌المللی و منطقه‌ای به اثبات رساند و هر قدر موفق‌تر عمل کرد، به جای آن حمایت‌ها، حسادت‌ها و رقابت‌های تنگ‌نظرانه عده‌ای، موانع جدی را برای ناکام کردن برنامه‌های دولت پدید آورد. این در حالی است که دولت بارها اذعان داشته که با منابع مالی محدود و مشکلات مالی زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. اما بعضا برخی عملکردها و اتفاقات در دولت گذشته فراموش می‌شود و هر آنچه از آسیب‌های آن رخ داده را به گردن این دولت می‌دانند. در دو دولت گذشته، به جای اینکه معیشت مردم و بازار کسب و کار در چرخه درستی بیافتد قریب به اتفاق مردم، مددجوی کمیته امداد یا بهزیستی شدند. همچنین به یاد داریم که دولت قبل کمر همت بر ضعیف کردن طبقه متوسط که موتور محرک و توسعه هر کشوری است، بست و در اواخر دولت دهم نفس این طبقه به شماره افتاد.

 

هر چند که تلاش‌های دولت در عرض سه سال بر ایجاد بستر مناسب و شفاف برای سرمایه‌گذاری و برای بازگرداندن مسیر توسعه دولت جمهوری اسلامی به ریلی که هم ریل‌هایش تخریب شده بود و هم قطارش ترمز نداشت، برگشت و قابل ارزیابی است اما همه می‌دانیم که ایجاد اعتماد عمومی، بستر‌سازی، سالم‌سازی، ساختن، آباد کردن و توسعه پایدار در جهان بسیار سخت و طاقت‌فرسا است و یک دولت با موانع عدیده و خزانه خالی قطعا جز همراهی و همدلی سایر قوا همچنین کمک مردم در هیچ جای جهان نمی‌تواند موفق باشد. این در شرایطی است که مجلس نهم نیز با عنوان مانع‌تراش‌ترین مجلس مقابل دولت بود. می‌توان گفت که در تمام تاریخ جمهوری اسلامی اکثر مجالس همسوی دولت نبودند ولی برای حل مشکلات مردم و کشور با دولت همراهی و همدلی می‌کردند اما مجلس قبل چک سفید به دولت دهم داده بود و بعد نظارتی آن تعطیل شده بود اما با روی کار آمدن دولت یازدهم آنها از خواب زمستانی بیدار شدند. جای تاسف است که نزدیک به سه سال می‌شود که قوه قضاییه و تمام قوای دیگر درگیر مشکلات فساد اقتصادی که نهادینه و ساختاری شده است هستند و این مشکلاتی است که عمده آن در دو دولت گذشته ایجاد شد. مطمئنا به تنهایی دولت روحانی توان مقابله با فساد ساختاری و نهادینه شده و افسارگسیخته را ندارد، برای همین هیچ‌کدام از فقره‌هایی از پرونده‌های هزاران میلیارد تومانی در قوه قضاییه به نتیجه نرسیده است.

 

از طرفی قوانینی در پایان مجلس نهم برای محدود کردن دولت جهت جابه‌جایی نیروهای کلیدی وضع شد که این نیز بسیار آسیب زننده بود. از این‌رو باوجود سه سال و اندی وقفه که روحانی با شعار اعتدال سعی کرد از تمام نیروهای بدنه دولت جهت همکاری استفاده کند اما متاسفانه کسانی که با پول‌های افسانه‌ای یا مجوزهای غیرقانونی وارد پیکره دولت شدند ضمن اینکه هیچ همکاری با دولت نکردند بلکه موانع بسیار بزرگی در پیشرفت تصمیمات اجرایی دولت یازدهم ایجاد کردند. لذا کسانی معتقدند روحانی فقط در یک دوره رییس‌جمهور خواهد شد که در جهان هم باوجود نهادینه شدن احزاب قدرتمند این اتفاق نیفتاده است. حتی در آمریکا با نزدیک به یک‌سال رقابت‌های درون حزبی باتوجه به ساختارهایی که دارند، جز یک دوره که دولت کارتر در بحث انقلاب اسلامی ناکام ماند، دیگر هیچ ریاست‌جمهوری‌ یک دوره‌ای نبود.

 

بنابراین مردم ایران هر سال یک انتخابات را پشت سر می‌گذارند و معتقدند که با رأی خود و با حضور در پای صندوق‌ها باید انتخاب کنند تا به جای‌شان انتخاب نکنند. از این رو پیشنهادم این است که روحانی در فرصت‌های اندک، شفاف با مردم سخن بگوید. مردمی که صاحب انقلاب، کشور و جمهوری اسلامی هستند و برای به ثمر رسیدن انقلاب، هزاران شهید داده‌اند و برای حفظ کشور و موفقیت جمهوری اسلامی؛ نه یک کلمه بیشتر و نه کمتر، امروز هم حتی شهید می‌دهند. قطعا مردم اگر بیشتر مشکلات را از زبان مسوولان و شخص رییس‌جمهوری بشنوند، برایشان بسیار باورپذیر و ملموس خواهد شد چراکه مردم محرم‌ترین عنصر به نظام هستند. در درجه دوم نیز پیشنهاد می‌دهم که روحانی هر چند که در کشور ما ساختار و سیستم روان نیست، اما باید به ترمیم کابینه توجه کند و به عقبه خود که ایشان را در کارزار انتخابات ۹۲ پیروز کرده‌اند و کماکان حمایت می‌کنند، توجه بیشتری داشته باشد.

 

در سفر استانی اخیر به آذربایجان استقبال بی‌نظیر مردم نشانگر این است که با تمام مشکلات مخصوصا گره‌های کور بازار کسب و کار و اقتصاد تورمی (هرچند که کمی تورم مهار شده است) دولت را دوست دارند ولی عده‌ای همچنان نقشه مار می‌کشند. آنها که با رأی مردم از قدرت کنار گذاشته شده‌اند و به قول یکی از موثرین که گفته‌اند تا ۳۰ سال برای برگزاری انتخابات منابع مالی دارند یعنی کسانی که خزانه کشور را به یغما برده‌اند و با پول‌های افسانه‌ای فکر می‌کنند که می‌توانند شعور، اندیشه و باور مردم را خرید و فروش کنند، هیچ گاه به مردم پاسخ شفاف نداده‌اند. از این جهت این روزها باید بیشتر با مردم سخن گفت تا برخی که از سر بیکاری سایت‌های متعدد و مجهول می‌زنند و خبرسازی می‌کنند، دست‌شان برای مردم بیشتر رو شود. هر چند که مردم در انتخابات اخیر اثبات کردند که شناخت خوبی دارند و خواهان تغییر هستند.