شناسه خبر: 21925
منتشر شده در مورخ: ۹۵/۰۲/۲۸
ساعت: ۲۱:۲۳
سرمایه اجتماعی؛«یادنامۀ زنده یاد حاج محمود آقا اولیاء»
به گزارش یزدی نیوزامروز در فصل بندی علوم مختلف حوزه‌هایی تعریف می‌شوند که هر یک کاربرد خاص خود را داشته، برداشته‌های همان حوزه دلالت و مشخصه‌هایی را اعلام می‌دارند.
مثلا در جغرافیا، می‌توان به جغرافیای طبیعی که شامل آب و خاک، چگونگی و مرغوبیت آن سرزمین از لحاظ باروری و غنای معدنی یا طبیعی و امثال آن را بیان می‌کند، جغرافیای سیاسی که حد و مرز و حدود و ثغور را معین و سهم بندی‌های حوزه‌های تعامل و همکاری در ارتباط منطقه‌ای و بین المللی را شامل می‌شود و نهایتا جغرافیای اجتماعی که مبتنی بر سرآمد انسانی و چگونگی حال و احوال افرادی می‌شود که در آن فضا تنفس و نقش آفرینی دارند. این حوزه از تعاریف محدود دو حوزه قبلی مستثنی و خیلی مقید و محدود به نوع آب و خاک یا گستردگی یا بسته بودن فضا یا سخاوت معادن یا تنگدستی آسمان برای بارش باران و تنوع آب و هوایی بدان صورت نیست بلکه به عملکردی می‌پردازد که سیطره انسانی بر تمامی آن عوامل چیرگی داشته و میزان فعل و انفعال آن را نشان می‌دهد.
در این حوزه از ذخیره‌های زیر زمینی معادن یا میزان رویش گیاهان و پرورش جانداران و… و… سخن نمی‌گوید بلکه از توانمندی‌هایی دم می‌زند که معدن آفرین و احیاگر و صنعت سازند.
در حوزه جغرافیای انسانی از «ادیسونی» یاد می‌شود که قدرت مکتشفه او عالمی را روشن می‌کند و تز «نیوتنی» سخن می‌گوید که قدرت جاذبه کشف شده او برای بشریت فراگیر و از «سلمانی» ستایش می‌کند که اگر به خطه فارس تعلق ندارد و اینک او «سلمان محمدی» و از دودمان رسالت و هدایت محسوب می‌شود. و این‌ها «سرمایه‌های اجتماعی» «انسانی» هستند که داده‌های آنها نه در محدوده عمرشان محدود می‌ماند و نه کلام و آثارشان می‌خشکد و می‌پلاسد، بلکه صاحب جواهر در فقه و عروه در احکام و قانون بوعلی در طب و اشعار حافظ و سعدی در ادبیات و خیام و اینشتین در ریاضیات و حکومت اسلامی امام خمینی در سیاست و اجتماعیات می‌شود و کم نبودند از این دست بزرگانی که سهمی در ارتقاء فرهنگ و شناخت جوامع بشری داشته و دارند و کرامت و بزرگواری آنان دستمایه بسیاری از رخدادهای ناب و نجاتگر بشریت شده است.
با این مقدمه زاویه‌ای می‌گشایم برای نگاهی عمیق به زندگی زنده یاد «حاج محمود آقا اولیاء». او که تعهدی اصیل و برگرفته از تقوای ذاتی و زندگی مهذب خود در زمره یکی از بهترین سرمایه های اجتماعی یزد، تلقی می‌شود. انسانی که با پاکدستی و روحیه خدمت صادقانه در بین ما و همسان همه ما زندگی می‌کند ولی دستاورد وجودش بسیار مبارک است.
از دنیای مادی تربیت نه فرزند شایسته، مبرز، مودب و متدین به معنی واقعی کلمه را می‌پروراند که هر یک به نوبه خود درحوزه فعالیت‌های انسانی، سیاسی و اجتماعی خود سرآمدند و مایه افتخار. در محیط گرم خانوادگی که حاصل عمری نجابت و صفا از دودمان خوش نام نجفی و بویژه مرحوم حجت الاسلام حاج سید هاشم آقاست؛ جز ادب و کردار شایسته خریداری ندارد و در عین سادگی و به تعبیر واقعی «مردمی» بودن دنیایی عزت و کرامت می‌آفریند.
صداقت و امانت او آنچنان بارز و شاخص است که بی‌چون و چرا تآیید و همراهی بزرگانی چون مرحوم «حاج شیخ غلامرضا فقیه خراسانی» در ایام جوانی و حضرت آیت الله روح الله خاتمی وسومین شهید محراب حضرت آیت الله صدوقی و مرحوم حجة الاسلام والمسلمین محمدعلی صدوقی در میانسالی تا این اواخر را با خود دارد و کارگزاری امور حساب و کتابشان را به درستی و اطمینان می‌پذیرد.
از این سرمایه بزرگ اجتماعی و انسانی شهرمان گرچه مزرعه، باغ و یا کارگاه و کارخانه‌ای و یا برج و ویلاهایی باز نمانده، ولی آثار حیاتی و تربیتش در هر خانه و خانواده‌ای رسوخ و نفوذ داشته بدلیل تنوع حوزه‌های خدمتی فرزندانش؛ از دلسوزی‌های میراثی و عمران بناهای تاریخی تا نمایندگی مرذم در مجلس شورای اسلامی و ریاست دانشگاه و پیشبردهای کارهای علمی و تحقیقاتی تا درمان و پزشکی و آموزش و معلمی که بحمدالله همگی موفق و تآثیرگذار بوده‌اند، ماندگار است.
مرحوم اولیاء با سکوت یا کلامش، با متانت و حلمش، با صبوری و دقت و نظمش و با حوصله و توکلش زندگی می‌آموخت.
آموزه‌های او که بیشتر عملی و کارآمد بود و بر اساس تجارب عمری پاکدلی و صفا بدست آمده بود سخت به دل می‌نشست و کمتر کسی است که محضر او را درک و شیفته مرام و مصاحبت او نشده باشد.
فوق العاده متین و قانع و خوش عقیده و خوش نظر بود و زندگی را با طبعی بلند اختیار کرده بود نه با خرجی و برجی بلند.
هیچ چیزش بوی ریا نمی‌داد و در توسلات به ائمه معصومین بویژه حضرت «ابا عبدالله الحسین» مقید و مخلص بود.
در این حوزه از ذخیره‌های زیر زمینی معادن یا میزان رویش گیاهان و پرورش جانداران و… و… سخن نمی‌گوید بلکه از توانمندی‌هایی دم می‌زند که معدن آفرین و احیاگر و صنعت سازند.
در حوزه جغرافیای انسانی از «ادیسونی» یاد می‌شود که قدرت مکتشفه او عالمی را روشن می‌کند و تز «نیوتنی» سخن می‌گوید که قدرت جاذبه کشف شده او برای بشریت فراگیر و از «سلمانی» ستایش می‌کند که اگر به خطه فارس تعلق ندارد و اینک او «سلمان محمدی» و از دودمان رسالت و هدایت محسوب می‌شود. و این‌ها «سرمایه‌های اجتماعی» «انسانی» هستند که داده‌های آنها نه در محدوده عمرشان محدود می‌ماند و نه کلام و آثارشان می‌خشکد و می‌پلاسد، بلکه صاحب جواهر در فقه و عروه در احکام و قانون بوعلی در طب و اشعار حافظ و سعدی در ادبیات و خیام و اینشتین در ریاضیات و حکومت اسلامی امام خمینی در سیاست و اجتماعیات می‌شود و کم نبودند از این دست بزرگانی که سهمی در ارتقاء فرهنگ و شناخت جوامع بشری داشته و دارند و کرامت و بزرگواری آنان دستمایه بسیاری از رخدادهای ناب و نجاتگر بشریت شده است.
با این مقدمه زاویه‌ای می‌گشایم برای نگاهی عمیق به زندگی زنده یاد «حاج محمود آقا اولیاء». او که تعهدی اصیل و برگرفته از تقوای ذاتی و زندگی مهذب خود در زمره یکی از بهترین سرمایه های اجتماعی یزد، تلقی می‌شود. انسانی که با پاکدستی و روحیه خدمت صادقانه در بین ما و همسان همه ما زندگی می‌کند ولی دستاورد وجودش بسیار مبارک است.
از دنیای مادی تربیت نه فرزند شایسته، مبرز، مودب و متدین به معنی واقعی کلمه را می‌پروراند که هر یک به نوبه خود درحوزه فعالیت‌های انسانی، سیاسی و اجتماعی خود سرآمدند و مایه افتخار. در محیط گرم خانوادگی که حاصل عمری نجابت و صفا از دودمان خوش نام نجفی و بویژه مرحوم حجت الاسلام حاج سید هاشم آقاست؛ جز ادب و کردار شایسته خریداری ندارد و در عین سادگی و به تعبیر واقعی «مردمی» بودن دنیایی عزت و کرامت می‌آفریند.
صداقت و امانت او آنچنان بارز و شاخص است که بی‌چون و چرا تآیید و همراهی بزرگانی چون مرحوم «حاج شیخ غلامرضا فقیه خراسانی» در ایام جوانی و حضرت آیت الله روح الله خاتمی وسومین شهید محراب حضرت آیت الله صدوقی و مرحوم حجة الاسلام والمسلمین محمدعلی صدوقی در میانسالی تا این اواخر را با خود دارد و کارگزاری امور حساب و کتابشان را به درستی و اطمینان می‌پذیرد.
از این سرمایه بزرگ اجتماعی و انسانی شهرمان گرچه مزرعه، باغ و یا کارگاه و کارخانه‌ای و یا برج و ویلاهایی باز نمانده، ولی آثار حیاتی و تربیتش در هر خانه و خانواده‌ای رسوخ و نفوذ داشته بدلیل تنوع حوزه‌های خدمتی فرزندانش؛ از دلسوزی‌های میراثی و عمران بناهای تاریخی تا نمایندگی مرذم در مجلس شورای اسلامی و ریاست دانشگاه و پیشبردهای کارهای علمی و تحقیقاتی تا درمان و پزشکی و آموزش و معلمی که بحمدالله همگی موفق و تآثیرگذار بوده‌اند، ماندگار است.
مرحوم اولیاء با سکوت یا کلامش، با متانت و حلمش، با صبوری و دقت و نظمش و با حوصله و توکلش زندگی می‌آموخت.
آموزه‌های او که بیشتر عملی و کارآمد بود و بر اساس تجارب عمری پاکدلی و صفا بدست آمده بود سخت به دل می‌نشست و کمتر کسی است که محضر او را درک و شیفته مرام و مصاحبت او نشده باشد.
فوق العاده متین و قانع و خوش عقیده و خوش نظر بود و زندگی را با طبعی بلند اختیار کرده بود نه با خرجی و برجی بلند.
هیچ چیزش بوی ریا نمی‌داد و در توسلات به ائمه معصومین بویژه حضرت «ابا عبدالله الحسین» مقید و مخلص بود.
سفارش او همیشه به نزدیکان گره گشایی از کار مردم و غمخواری برای دردمندان جامعه بود. و اینک این رسالت سنگین او به «نه» شاخۀ پربار و فرزندان برومندش تقسیم و تحویل شده است، آرمانی گزیده و بر‌تر، خدمتگزاری بی‌منت به بندگان خدا، و انسانی عمل کردن در حوزه فردی و اجتماعی، برای خدا بودن و با خدا بودن در هر حال و هرجا.
و این پیام، جاودانگی روح او را در نظام و جامعه ما تضمین می‌کند، سرمایه‌ای که با شناخت درست آن هر لحظه رو به افزایش و تزاید است نه نقصان و زوال.
و فقدانی نیست برای او «گرچه کمبودش قابل احساس است» زیرا:
نام نیکو گر بماند زآدمی به کزو ماند سرای زرنگار
و زنده یاد «مرحوم حاج محمود آقا اولیاء» خوش نام و مفتخر زندگی را پایان برد.
«عیشش در جوار موالیان کرام اسلام مدام باد.»
بخش نظردهی بسته شده است..