خودداری عارف و لاریجانی از دوئل ریاست مجلس

به گزارش یزدی نیوزدرحالی که به نظر می‌رسد عارف و لاریجانی تلاش می‌کنند تا رقابتی میان آنها شکل نگیرد، لزوم ورود یک چهره مستقل بیشتر به چشم میخورد. در این زمینه چرا مطهری نتواند چنین فرد مستقلی باشد؟

 نامش را نه می‌توان اختلاف گذاشت و نه اتحاد. فاصله میان عارف و لاریجانی برای انتخاب ریاست مجلس آینده، فضا را پیچیده کرده است. از یک طرف  برخی معقدند قدرت ارتباطات و لابی‌های لاریجانی برای دولت در عمل کارآمدتر خواهد بود. از طرفی برخی می گویند که تغییر در چهره مجلس خواسته مردم است و برای همین به صحنه آمدند. این عده به تفاوت آراء عارف و لاریجانی اشاره دارد. اما خود آنها نیز به خوبی می‌دانند هیچ وقت میزان بالای رای، ضامن ریاست بر مجلس نبود و نیست. چه اینکه حدادعادل توانسته بود رایی بیشتر از لاریجانی در ورود به مجلس کسب کند، اما رئیس مجلس نشد.

ظاهرا عارف نیز تمایلی به رقابت ندارد. خودش می گوید: «من با لاریجانی رقابتی ندارم و موضع‌ام را بارها اعلام کرده‌ام». (دانشگاه خوارزمی ۱۴/۲/۹۵) سعید حجاریان نیز در گفت‌وگو با اعتماد اشاره می‌کند که آنها هر دو عضو فراکسیون «برجامیان» خواهند بود و رقابتی میانشان نیست  و موضوع با یک گفت‌وگو حل می شود. اما عارف به نکته مهم دیگری هم اشاره کرده بود. او از ورد چهره‌های دیگر نیز استقبال کرده و می‌گوید: «ممکن است نامزدهای دیگری نیز برای ریاست مجلس مطرح شوند و اساسا هر کسی که فکر می کند توانایی ریاست مجلس را دارد باید برای آن کاندیدا شود.»

اما تصور کنیم که عارف قصد رقابت با لاریجانی را نداشته باشد. در این حالت آیا اساسا رئیس مجلس بدون رقابت به صندلی ریاست قوه مقننه تکیه خواهد کرد؟ به نظر می‌رسد اینطور نباشد. یکی از مهمترین اظهارنظرها در این باره را مصطفی کواکبیان داشت. او گفته بود که در صورتی که عارف نخواهد با لاریجانی رقابت کند، کاندیدای ریاست مجلس می شود.  چرا که معتقدند است «حتما باید یک اصلاح‌طلب رئیس مجلس آینده شود.» (ایسنا، ۱۲/۲/۹۵)

در همین حال شنیده شده است که تعامل‌‌های مثبت عارف و لاریجانی روز به روز بیشتر می شود. آنها حتی برگزاری همایش را نیز با یکدیگر هماهنگ می کنند. تابش خبر داده بود عارف به دلیلی آنکه همایش لاریجانی و منتخبین مجلس صبح روز شنبه برگزار می‌شود، جلسه خود را به عصر آن روز موکول می کند.

در این شرایط چه کسانی می‌توانند به صورت مستقل با لاریجانی و یا حتی با دوگانه «عارف / لاریجانی» رقابت کنند؟

در صورتی که عارف کاندیدا شود، کواکبیان همانطور که گفته نامزد ریاست نمی‌شود. اما در هر حال به نظر می‌رسد اگر کواکبیان خود را در حد و اندازه ریاست مجلس می‌بیند، چرا علی مطهری که سوابقش نسبت به او قابل قیاس نیست، در این حد نباشد؟

علی مطهری البته پیشتر از این اعلام کرده بود که برای نایب رئیسی مجلس کاندیدا خواهد شد. اما توجه کنیم که مطهری یکی از بالاترین آراء را در تهران داشته است. بر این اساس ریاست او بر مجلس آینده می‌تواند خواسته هوادارانی که به «تغییر سیمای مجلس» رای داده بودند، را نیز تا حدی برآورده کند. آنها اگر لاریجانی را یک اصلاح‌طلب نمی‌دانند اما مواضع علی مطهری را اصلاح‌طلبانه‌تر می‌بیند. اگرچه او خواستگاه اصولگرایایی دارد.

از طرف دیگر او نشان داده است که در پیگیری خواسته‌ها و بالا بردن شأن، شخصیت و جایگاه قانونی مجلس، از بسیاری از کاندیداها با انگیزه‌تر و پیگیری‌تر است. مواضع او در مقاطع مختلف نشان می‌دهد که او به جایگاه مجلس فارغ از دولت‌ها به موضوع نگاه می‌کند. مطهری با پیگیری شدید طرح سئوال از احمدی‌نژاد را عملی کرد. از طرف دیگر با وزیر کشور دولت روحانی هیچ تعارفی ندارد. او صراحتا خواستار «استیضاح رحمانی فضلی» بر سر ماجرای عدم صدور اعتبارنامه مینو خالقی شده است.

اگرچه او ضعف‌هایی نیز دارد. مطهری سابقه‌ای در این زمینه را ندارد. هرچند لاریجانی و حدادعادل نیز دارای چنین پیشینه‌ای نبودند. البته لاریجانی در بخش‌های دیگر داری سابقه مدیریتی بود اما علی مطهری چنین سابقه‌ اجرایی را هم در کارنامه‌‌اش ندارد.

به گزارش «انتخاب»؛ از طرف دیگر ممکن است گفته شود که رفتن علی مطهری به جایگاه ریاست مجلس او را از خط حمله «پیگیری مطالبات مردم» خارج کرده و بر روی نیمکت مربیگیری می‌نشاند. این موضوع می‌تواند مهار کننده مطهری باشد. در صورتی که یک مهاجم گل زن به روی نیمکت مربیگری فرستاده شود، می توان گفت کارآیی‌اش را در این زمینه از دست خواهد داد.

اما باتوجه به سابقه مطرح شده و احتمال تعامل «حداکثری» میان عارف و لاریجانی، حضور یک چهره مستقل برای رقابت حتما می‌تواند به تقویت جایگاه مجلس کمک کند. مطهری در میان گزینه‌های موجود، می‌تواند یکی از مناسبت‌ترین گزینه‌ها باشد. او اگرچه تا حدی در بیان انتقادات تندمزاج است، اما با این حال قرار گرفتنش در جایگاه ریاست‌مجلس، به طور ناخودآگاه ایجاب می‌کند که در جهت همدلی و وفاق بیشتر تلاش کند.