جایگاه رسانه های استان یزد در ارتباطات سیاسی

در این یادداشت آمده است: مورخان نوشته اند در این لحظه دکتر مصدق در منزلش و درحالیکه به صدای کودتا گران از رادیو گوش می داد می گریست و بسیار عصبی بود ، بطور کلی رسانه یکی از بخش های مهم هر نوع دعوای سیاسی، کشمکش بر سر قدرت و در دست گرفتن افکار عمومی بوده و خواهد بود.
نظام های حاکم سیاسی از ابزار رسانه برای رسیدن به مقاصدشان استفاده می کنند بطوریکه استفاده از رسانه ها برای اعمال قدرت در همه جوامع امری رایج و بدیهی است و در استان ما نیز قاعدتا باید پذیرفته شده و جدی گرفته شود.
بحران چهره یکی از ترس ها و دغدغه های همیشگی سیاستمداران و مناصب های دولتی است. مقامات سیاسی که به هر ترتیب شبکه های وسیع تری از ارتباطات و رسانه ها را در دست داشته باشند عموما در ارایه تصویر بهتر از خود موفق تر عمل می کنند.
مثال های متعددی وجود دارد که بسیاری از افراد از ابزار رسانه برای مطرح شدن و به عنوان سکوی پرش و کسب پست ها و مقامات بالاتر می نگرند، به همین ترتیب استفاده از رسانه برای فشارآوردن بر مدیران فرودست و یا وادار کردن مقامات ارشد به پذیرش استعفا و کناره گیری از عرصه قدرت به نفع مخالفان کاملا نمایان است .
در بررسی جایگاه رسانه ها در ارتباطات سیاسی در استان ، صدا و سیما مهمترین رسانه محسوب می شود، چراکه بلحاظ شدت تاثیر پیام و فراگیر بودن آن قابل مقایسه با دیگر رسانه ها نیست ، دقیقا به همین دلیل است که گردانندگان این رسانه عموما برای بسیج هدفدار جامعه حداکثر استفاده را به عمل می آورند.
بطور کلی میزان انتشار اطلاعات در جامعه به میزان زیادی تابع نظرات حکومت هست و کمتر نظام سیاسی پیدا می شود که با توجیهات مختلف سعی در کنترل اطلاعات در جامعه نکند.
این موضوع نشان می دهد چرا در دست داشتن صدا و سیما تا این اندازه برای صاحبان سنتی قدرت مهم است. از این رو اگر سیاست مداران کشورمان بخواهند موضوعی را بطور جدی در دستور کار افکار عمومی قرار دهند از این رسانه استفاده کرده و بالطبع همراهی نکردن صدا و سیما در برخی موضوعات و حتی سانسورکردن و یا وارونه جلوه دادن واقعیت ؛ موجب ناکامی دولتمردان خواهد شد .
با توجه به گسترش روزافزون اپلیکشن های اطلاع رسانی تلفن همراه می توان گفت شبکه های موبایلی سرعت بالایی در انتشار پیام دارند اما شدت آن از رسانه ای مثل صدا و سیما کمتر است.
بخشی از قدرت اپلیکیشن های تلفن همراه در الگوی دوطرفه ارتباطی است که بر خلاف الگوی عمودی و یکسویه در صدا و سیما ، تولید کننده اطلاعات را به یک بازیگر فعال در صحنه سیاسی مبدل می سازد ؛ اما به نظر می رسد تعدادی فعالان گروههای موبایلی در استان از میزان قدرت این رسانه ، جایگاه خود و نیز شدت تاثیر آن درک واقع بینانه ای ندارند.
آنها توجه نمی کنند ضمن آنکه پیام در این شبکه ها علاوه بر اینکه تاثیر شدید را نداشته و اعتبارش را عمدتا از صاحب پیام می گیرد ، بخشی از قدرت آن نیز وابسته به این است که پیام موجود چگونه در جامعه تفسیر می شود و چه مقدار میان مردم مقبولیت می یابد.
این روزها سایت ها و مطبوعات محلی نیز در ارتباطات سیاسی استان مهم شده اند؛ اما نکته اینجاست که این قبیل رسانه ها عموما مستقل عمل نمی کنند و دنبال کننده منافع افراد و یا گروههایی هستند که آنها را بلحاظ مادی تامین می کنند؛ این درحالی است که تنها رسانه های مستقل می توانند بطور بیطرفانه بر قدرت نظارت کنند و ضمن کسب تدریجی اعتماد مردم ، آسیب ها و نارسایی های موجود را برملا سازند.
در این میان برخی نشریات قدیمی تر و یا سایت های اطلاع رسانی باسابقه در استان با کسب اعتماد عمومی مردم توانسته اند جایگاه نسبتا بهتری در افکار عمومی داشته باشند.
بالاخره باید اذعان نمود ارتباطات سیاسی کانال های دیگری را هم بجز رسانه به کار میگیرد که نهادها ، گروههای فشار و نیز روابط غیر رسمی افراد را نیز شامل می شود ، حتی پخش کردن یک اطلاعیه در نمازجمعه و یا یک تجمع اعتراضی هم یکی از کانال های ارتباطات سیاسی است که بی توجهی به آن همان عواقب بی توجهی به رسانه را بدنبال خواهد داشت .