وقتی مهر، ماه مرگ هنرمندان شد

no-thumbs

عجب مهرِ بی‌مهری است، داشتم از مراسم زنده‌یاد عبدالرحیم جعفری، پدر نشر نوین ایران، برمی‌گشتم که در نیمه‌ی راه، خبر را شنیدم. باورش سخت بود. اخبار را مرور کردم، خبر صحت داشت. سراسیمه خود را به منزل او رساندم و برخلاف همیشه این بار پشت در ماندم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی یزدی نیوزنوشتن درباره‌ی کسی که تمام عمرش را صرف نوشتن در حوزه‌های مختلف ادبی کرده، کاری است بس دشوار. جامعه‌ی ادبی امروز داغ‌دار بزرگ‌مردی است شریف و وارسته. انسانی که تمام عمرش را بی ‌هیچ چشم‌داشتی، وقف ادبیات کرد و به‌دور از تمامی حواشی این روزهای فضای ادبی، کارش را به بهترین نحو انجام می‌داد و همیشه در حال خدمت به جامعه‌ی ادبی بود. از حمایت نویسندگان نوقلم گرفته تا مشاوره و راهنمایی ناشران بزرگ.

 
فتح‌الله بی‌نیاز دانش‌آموخته‌ی مهندسی برق بود که در این حوزه هم چهره‌ای شناخته‌شده است، و بیش از یک‌صد مهندس برق جوان را در حوزه‌های گوناگون آموزش داده است. او این شغل را برای گذران زندگی داشت و از فعالیت‌های ادبی هیچ عایدی‌ای نخواست.
 
او زمانی نشری را تأسیس کرد به‌نام «امتداد» و آن‌جا هم آثار ارزنده‌ای در حوزه‌ی ادبیات منتشر کرد. اما وقتی دید، آن‌طور که باید، فضای مناسبی برای کار نیست، کنار گذاشت و نشر خود را هم واگذار کرد. از او بیش از سی اثر در حوزه‌های نقد و داستان منتشر شده است و بیش از بیست اثر منتشرنشده دارد که مدت‌ها است در چنبر ممیزی اسیر است.
 
فقدان تأثربرانگیز این نویسنده و منتقد پُرارج ضایعه‌ای است بر پیکر جامعه‌ی ادبی.

بخش نظردهی بسته شده است..