آقای نعمت‌زاده! این ادبیات دولت نیست
سرمقاله آفتاب یزد
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی یزدی نیوزاصلاح‌طلبان همواره تاکید داشته‌اند که رویکرد و مواجه‌شان با دولت «تدبیر و امید» حمایت صرف نیست و حمایتی مدنظر می‌باشد که در آن توامان «نقد» نیز وجود دارد. چرا که اگر قرار باشد حمایت از دولت حسن روحانی «کور» باشد تجربه تلخ دولت قبلی تکرار شده و به نوعی آسیب‌هایی بروز پیدا می‌کند که تا مدتها گریبان ملت را می‌گیرد. از همین رو همان طور
که تاکنون ثابت شده و انجام شده اصلاح‌طلبان هر کجا و در هر نقطه از دولت مشکلی، نقصی و کوتاهی ای دیده‌اند تذکر داده و امیدوار بوده‌اند این موضوع در عملکرد دولت نمود داشته باشد. اتفاقا در برخی موارد این انتقادات موثر بوده که اوج آن را می‌توان نحوه توزیع سبد کالا دانست که با تذکر حامیان مشفق، رویکرد دولت در این خصوص اصلاح گشت.
اکنون نیز به نظر می‌رسد لازم است در مورد اظهارات دیروز آقای نعمت زاده وزیر باتجربه صنعت و معدن تذکرات و نکاتی اعلام شود. ایشان روز گذشته در نشست خبری خود با ادبیاتی خاص بیان نموده‌اند: «کسانی که کمپین نخریدن خودروی ایرانی را راه انداخته‌اند خیانتکار و ضد انقلاب هستند.» در این باره مواردی به ذهن می‌رسد که در ذیل می‌آید:
یک: اصولا یکی از دلایل مهمی که مردم در انتخابات پیشین دکتر حسن روحانی را برگزیدند ادبیات فاخر، جامع و منصف وی بود. یعنی آنان با توجه به ۸ سال گذشته و شنیدن برخی از اظهارنظرهای ناصواب از مسئولان سابق به این نتیجه رسیدند که بایستی در این زمینه اصلاحاتی اساسی رخ دهد. حال اینکه وزیر دولت تدبیر و امید با این نوع ادبیات، منتقدان کیفیت خودروی داخلی را خطاب قرار می‌دهد بسیار جای تامل دارد. بجاست رئیس جمهور محترم در این خصوص به وزیر مربوطه تذکر دهند.
دو: در ادبیات کیهانی بدون آنکه حکمی وجود داشته باشد افراد لقب «خیانتکار» و «ضد انقلاب »می‌گیرند. کمااینکه سرداران دیپلماسی کشورمان آن سوی مرزها در حال چانه زنی با
غربی ها برای گرفتن حق مردم بودند اما برخی در داخل به آنان «وطن فروش» می گفتند!بنابراین همین ادبیات و رویکرد بارها و بارها مسئولان دولت فعلی و منتسبان به آن از جمله آقای نعمت‌زاده را نواخته است و پاستورنشینان از این نوع حکم کردن‌ها گلایه‌مند و ناراضی هستند. حال چه شده که وزیر این دولت، خود با این ادبیات به استقبال منتقدان می‌رود؟ منتقدانی که حرفشان حق است و سزاوار این برخورد نیستند.
سه: آقای نعمت‌زاده به نوعی در مورد عملکرد خودروسازان داخلی سخن گفته‌اند که از آن برداشت می‌شود ملت بایستی در مواجهه با این صنعت «بسازند و بسوزند» و علیرغم بی کفایتی‌ها همچنان با خودروسازان داخلی مهربان باشند. در این صورت این پرسش مطرح می‌شود که آیا خودروسازان کشور با مردم مهربان بوده‌اند که این انتظار وجود دارد ملت با آنان به نیکی و از سرسازش رفتار نمایند؟ روز گذشته در صفحه ۸ روزنامه مطلب جالبی به چاپ رسیده بود که در آن نویسنده دست به مقایسه‌ای قابل تامل زده بود. در مطلب مذکور به صورت
خلاصه وار نوشته شده بود در «ژاپن پس از جنگ» بنیانگذاران کمپانی‌های معروف این کشور از جمله «پاناسونیک» با توجه به وضعیت وخیم مردم کشورشان سعی نمودند کالاهای خود را باکیفیت بالا عرضه نمایند تا ملت‌شان احساس کمبود ننمایند. در حقیقت این کمپانی‌ها به جای آنکه از موقعیت فوق سوءاستفاده کنند سعی کردند خود را با مردم شریک نمایند. اما آیا واقعا در شرایط تحریم کشورمان، خودروسازان داخلی اینگونه عمل نمودند؟! آیا آنان سعی کردند از فضای خاص کشور سوءاستفاده نکنند و هر بُنجلی را به نام «خودروی ملی» به خورد مردم ندهند؟ آیا این خودروسازان به طور کلی توانستند به شکلی رفتار نمایند که اگر روزی پای خودروسازان خارجی به کشور باز شد باز هم مشتری داخلی‌ها باشند؟
به نظر می‌رسد رفتاری که امروز مردم ایران در قبال خودروسازان انجام می‌دهند و از کمپین‌های اجتماعی برای نخریدن خودرو استقبال می نمایند نشات گرفته از همان رفتار خودروسازان
در زمان تحریم است.ضمن آنکه آقایان بایستی در جریان باشند مردم کشور «من» سلطه پذیر نیستند و با ادبیات تحکم نمی توانند راه به جایی ببرند.
بخش نظردهی بسته شده است..