یأس و امید مردم در دو سالگی دولت

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی یزدی نیوز

دو سال بعد از آغاز به کار کابینه یازدهم به نظر می‌رسد که نظر عمومی درباره این دولت همچنان در چارچوب یاس و امید محدود شده باشد. در شرایطی که جامعه دولت را تنها کارگزار تاثیرگذار در شرایط موجود کشور می‌داند، دستگاه اجرایی نیز در ابعاد مختلف سیاسی و اقتصادی تحت فشارهای دو‌جانبه‌ای قرار دارد؛ اول فشار ناشی از میراثی که این دولت از پیشینیان خود دریافت کرده و دیگری فشار متاثر از تقابل‌های سیاسی داخلی که قسمت قابل توجهی از آن هم توسط بخش‌های دیگری از حاکمیت انجام می‌شود. با این وجود تعریف عموم جامعه از حاکمیت مترادف همان دولت است. دولتی که در واقع در ساختار حقوقی نظام جمهوری اسلامی در بسیاری از حوزه‌ها یا قدرت تاثیرگذاری اندکی دارد یا به‌طور کلی بدون اختیار است. دولت یازدهم از یک سو به دلیل رعایت کردن جانب احتیاط در خصوص حفظ امنیت روانی جامعه و جلوگیری از آشفتگی و از سوی دیگر به دلیل نداشتن تریبون مناسب امکان این را پیدا نکرده تا بتواند موقعیت خویش در میدان مشکلات مختلف را برای جامعه ترسیم کند. به عبارتی اکنون تنها تریبون دولت خود شخص رییس‌جمهوری است که مجبور است با بازگو کردن برخی واقعیت‌ها، افکار عمومی را در جریان مسائلی قرار دهد. اتفاقی که گاه و بی‌گاه زمینه حمله به وی را نیز فراهم می‌کند. خلاصه کلام این است که در واقع موقعیت دولت با تصور جامعه از این موقعیت بسی متفاوت است و همین هم زمینه‌ساز مطالباتی می‌شود که احتمال پاسخگویی به آن کم است. به این موضوع باید واقعیت دیگری را افزود؛ عموم مردم ارزیابی عملکرد دولت‌ها را در سبد اقتصادی خویش می‌سنجند. فشار مشکلات اقتصادی در کشور ما طی سال‌های گذشته نیز با از بین بردن سطح تحمل عمومی باعث شده تا چشم مردم به گشایش‌های زودهنگام و سریع باشد. از این منظر دولت هم می‌تواند تحت فشار افکار عمومی باشد و هم در ارزیابی‌ جامعه نمره خوبی نگیرد. عموم جامعه تصور قابل درکی از کاهش ٢٥ درصدی تورم طی دو سال ندارند، چرا که آنها بیش از این آمارها به دنبال ارزانی هستند و در کوتاه‌مدت به درکی صحیح از موفقیت‌های اقتصادی دولت نمی‌رسند. این شرایط اوضاع را قطعا به کام دولت نمی‌کند. هر چند هنوز بعد از دو سال از آغاز به کار دولت برخی عملکردهای روشن چون حل موضوع هسته‌ای امید مردم را به آینده زنده نگاه داشته است.روز نو