کسی این روستا را می‌شناسد؟

شیرمحمد کرمی در گفت‌وگو با ایسنا ،می‌گوید: ۳۱ تیرماه سال ۶۷ بود که روستای زرده توسط رژیم بعث عراق بمباران شد و از جمعیت ۱۱۴۶ نفری روستا ۲۷۵ نفر در همان لحظه شهید و مابقی جانباز و مصدوم شیمیایی شدند.این روز همزمان با حمله منافقان بود و بسیاری از راه‌ها به مرکز استان بسته بود و خیلی از مصدومین نتوانستند خود را به کرمانشاه برسانند. عده‌ای هم مشغول کفن و دفن عزیزانشان بودند و در روستا ماندند.

چون در آن زمان رسانه‌ها نبودند که عکس و خبر از شرایط روستا تهیه کنند، زرده ناشناخته باقی ماند و هنوز خیلی‌ها نام آن را نشنیده‌اند.

عوارض شیمیایی شدن سال‌ها بعد خود را نشان می‌دهد. امروزه آمار سقط جنین، خودسوزی به دلیل ناراحتی اعصاب، سرطان خون، بیماری‌های پوستی و … در زرده بسیار بالا است.یک مرکز درمانی هم در زرده وجود ندارد و با وجود این همه مصدوم، باید برای دریافت خدمات درمانی مناسب ۴۱ کیلومتر تا مرکز درمان دالاهو طی کنیم.

بعد از بمباران زرده، تنها افرادی که توانسته بودند در آن روز خود را به مراکز درمانی برسانند و اسناد پزشکی داشتند، آن هم از سال ۸۰ به بعد برای آنها درصد جانبازی از ۵ تا ۲۵ درصد در نظر گرفته شد. تعداد این افراد ۴۰۰ نفر است و افرادی که بالای ۲۰ درصد جانبازی گرفتند حقوق دریافت می‌کنند، اما خدماتی که به مابقی آنها ارائه می‌شود در حد دفترچه درمانی است.سایر مردم که اسناد پزشکی نداشتند از همین دفترچه درمانی هم محروم هستند و این در حالیست که به دلیل بیماری‌های فراوان هزینه درمانی زیادی بر دوش آنان است.

پیگیری نکردن برخی مسئولان باعث شده است تلاش‌های مردم زرده بعد از این همه سال به نتیجه نرسد.مسئولان نباید بی‌تفاوت باشند.

برای دفاع از حقوق مردمی که در روزهای جنگ نهایت تلاش خود را برای کمک به رزمندگان به کار گرفتند و در بدترین شرایط به آنها آذوقه می‌رساندند هر کاری کرده‌ام، اما نتیجه‌ای نداشته است.مسئولین استان، استاندار، نمایندگان مجلس و … باید پیگیر امور مردم زرده باشند تا آنها به حقوق واقعی خود برسند.

زرده اکنون ۱۲۱۲ نفر جمعیت دارد و هیچ امکانات ویژه‌ای برای آنها در نظر گرفته نشده است.

خبرنگار: احسانی زاده