فراز و فرود مهرورزی در صنعت یزد

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی یزدی نیوز به نقل از هفته نامه پرگار زروابط بین کارگر و کارفرما از گذشته تا کنون با فراز و نشیب های بسیاری همراه بوده است، کارگر و کارفرما در گذشته رابطه پدر و پسری داستتند، صنعت یزد یادآور محبت و همدلی کارگران و کارفرمایان است،  پدر بزرگم کارخانه کوچک شعربافی داشت  و پدرم هنوز شب های بسیاری را به یاد دارد که با کارگران پدر هم سفره می شدند، همسایه پدربزرگم  کارگر کارخانه بود و صاحب کار،  دخترش  را به عقد وی در آورده بود،  روابط دلسوزانه بین کارگر و کارفرما  به مرور زمان رنگ باخت،  امروز دیگر از آن صفا و صمیمیت در کارخانه های یزد خبری نیست ، صنعت یزد در چندسال گذشته به بیماری اعتراض و شکایت گرفتار شده و این بیماری مزمن به تدریج تولید را از پای در می آورد.
پرونده های ریز و درشت کارگری در یزد کم نیستند،  اعتراض و شکایت با بی تدبیری به تدریج از پستو و دردل دل های دوستانه به خیابان ها و اماکن عمومی کشیده شده است و از پشت در استانداری و سایر ادارات دولتی فریاد زده می شود.
محمد حسن فنائی، رئیس خانه صنعت و معدن  یزد در همین زمینه اظهار کرد: در گذشته محبت و همدلی به جای قانون بر روابط کارگر و کارفرما حاکم بود و کارگر با دل و جان در کارخانه کار می کرد.
وی گفت: امروز از احترام گذشته بین کارگر و کارفرما خبری نیست و مادیات جایگزین صفا و صمیمیت بین آنان شده است بنابراین باید تلاش کنیم تا دوباره فرهنگ و احترام گذشته به روابط کارگر و کارفرما بازگردد.
فنائی ادامه داد: در گذشته اگر یک واحد تولیدی مشکلی داشت، کارگران دل نگران صاحب کار بودند و کارفرما دلسوزانه برای کارگران تلاش می کرد اما امروز روابط کارگران و کارفرمایان ماشینی شده است ونباید انتظار داشت که کارگران با دل و جان کار کنند.
رئیس خانه صنعت و معدن یزد در خصوص راه های احیای مهربانی و همدلی گذشته  در کارخانه های یزد گفت: اداره کار، تعاون  رفاه اجتماعی نقش مهمی در احیا فرهنگ گذشته دارد، اداره کار باید معیار مچ گیری را کنار بگذارد، در بازرسی ها نباید تنها در پی شناسائی نقاط ضعف بود،  می توان در کنار بازرسی به شناسائی نقاط قوت نیز پرداخت و  مدیران پیشتاز در این زمینه را تشویق کرد.
وی در همین زمینه به نقش برجسته رسانه ها اشاره و اظهارکرد: راه اندازی سیستم پیشنهاد گیری در مجموعه نیز می تواند در این زمینه موثر باشد، کارگران در این حالت خود را در اداره کارخانه شریک می دانند  و آینده و سرنوشت کارخانه برای آنان مهم خواهد بود.
سید احمد اخوان دستمالچی از صنعتگران قدیمی و رئیس پیشین اتاق یزد نیز در همین زمینه به تبیین دلایل کم رنگ شدن مهرورزی در صنایع یزد پرداخت و گفت: هنگامی که صنعت با مشکل روبه رو شود، آن بحران به سایر بخش ها نیز سرایت می کند ، صنعت در چند سال گذشته مشکلات فراوانی داشته  و دولت نیز به جای رفع مشکلات خود را کنار کشیده است به همین دلیل اکنون صنعت وضعیت بدی دارد.
وی نقش دولت در تشدید مشکلات بخش صنعت را برجسته توصیف کرد و گفت: اکنون صنایع  با نیمی از ظرفیت خود فعالیت می کنند و در نتیجه کارگر و کارفرما ناراضی هستند، اگر دولت کمک می کرد، صنایع اکنون وضع بهتری داشتند.
دستمالچی با بیان اینکه اکنون توقعات کارگر و کارفرما از یکدیگر افزایش یافته است افزود: دست کارفرمایان و کارگران در قراردادها بسته شده است و طرفین نسبت به هم بی اعتماد هستند، بی اعتمادی نیز به نوبه خود سبب کاهش بهره وری و در نهایت نارضایتی طرفین شده است.
وی ادامه داد: اگر دست کارفرمایان باز و تولید رونق داشته باشد، محصولات تولیدکننده به فروش برسد، کارگران نیز از این منافع  به صورت طبیعی منتفع خواهند شد.
دستمالچی با بیان اینکه اکنون شکوفائی اقتصاد ایران در گرو توجه به تولید است گفت: تا زمانی که تولید درست نشود، اقتصاد نیز درست نخواهد شد و امیدواریم دولت آینده کاری کند که نقش تولید در اقتصاد برجسته شود.
وی همچنین عادت پشت میز نشینی در جوانان تحصیلکرده را از دیگر دلایل کم رنگ شدن فرهنگ گذشته کسب و کار دانست و گفت: جوانان تحصیلکرده عادت به پشت به میز نشینی کرده اند، اکنون در یزد بیکار زیاد است ولی در عین حال کارگری نیز وجود ندارد، جوانان عادت به پشت میز نشینی کرده اند بنابراین باید دانشگاه ها را به صنعت نزدیک کرد.
رئیس پیشین اتاق یزد با بیان اینکه در گذشته کارگر و کارفرما دلسوز هم بودند و روابط آنان همانند رابطه پدر و فرزندی بود خاطرنشان کرد: اکنون قوانین بر روابط کارگر و کارفرما حاکم  است واگر مشکلی در روابط کارگر و کارفرما ایجاد شود به شکایت و اعتراض ختم می شود، قانون و شکایت خوب است ولی باید این قوانین در جهت احیای فرهنگ گذشته اصلاح شود.
 

روابط بین کارگر و کارفرما از گذشته تا کنون با فراز و نشیب های بسیاری همراه بوده است، کارگر و کارفرما در گذشته رابطه پدر و پسری داستتند، صنعت یزد یادآور محبت و همدلی کارگران و کارفرمایان است،  پدر بزرگم کارخانه کوچک شعربافی داشت  و پدرم هنوز شب های بسیاری را به یاد دارد که با کارگران پدر هم سفره می شدند، همسایه پدربزرگم  کارگر کارخانه بود و صاحب کار،  دخترش  را به عقد وی در آورده بود،  روابط دلسوزانه بین کارگر و کارفرما  به مرور زمان رنگ باخت،  امروز دیگر از آن صفا و صمیمیت در کارخانه های یزد خبری نیست ، صنعت یزد در چندسال گذشته به بیماری اعتراض و شکایت گرفتار شده و این بیماری مزمن به تدریج تولید را از پای در می آورد.
پرونده های ریز و درشت کارگری در یزد کم نیستند،  اعتراض و شکایت با بی تدبیری به تدریج از پستو و دردل دل های دوستانه به خیابان ها و اماکن عمومی کشیده شده است و از پشت در استانداری و سایر ادارات دولتی فریاد زده می شود.
محمد حسن فنائی، رئیس خانه صنعت و معدن  یزد در همین زمینه اظهار کرد: در گذشته محبت و همدلی به جای قانون بر روابط کارگر و کارفرما حاکم بود و کارگر با دل و جان در کارخانه کار می کرد.
وی گفت: امروز از احترام گذشته بین کارگر و کارفرما خبری نیست و مادیات جایگزین صفا و صمیمیت بین آنان شده است بنابراین باید تلاش کنیم تا دوباره فرهنگ و احترام گذشته به روابط کارگر و کارفرما بازگردد.
فنائی ادامه داد: در گذشته اگر یک واحد تولیدی مشکلی داشت، کارگران دل نگران صاحب کار بودند و کارفرما دلسوزانه برای کارگران تلاش می کرد اما امروز روابط کارگران و کارفرمایان ماشینی شده است ونباید انتظار داشت که کارگران با دل و جان کار کنند.
رئیس خانه صنعت و معدن یزد در خصوص راه های احیای مهربانی و همدلی گذشته  در کارخانه های یزد گفت: اداره کار، تعاون  رفاه اجتماعی نقش مهمی در احیا فرهنگ گذشته دارد، اداره کار باید معیار مچ گیری را کنار بگذارد، در بازرسی ها نباید تنها در پی شناسائی نقاط ضعف بود،  می توان در کنار بازرسی به شناسائی نقاط قوت نیز پرداخت و  مدیران پیشتاز در این زمینه را تشویق کرد.
وی در همین زمینه به نقش برجسته رسانه ها اشاره و اظهارکرد: راه اندازی سیستم پیشنهاد گیری در مجموعه نیز می تواند در این زمینه موثر باشد، کارگران در این حالت خود را در اداره کارخانه شریک می دانند  و آینده و سرنوشت کارخانه برای آنان مهم خواهد بود.
سید احمد اخوان دستمالچی از صنعتگران قدیمی و رئیس پیشین اتاق یزد نیز در همین زمینه به تبیین دلایل کم رنگ شدن مهرورزی در صنایع یزد پرداخت و گفت: هنگامی که صنعت با مشکل روبه رو شود، آن بحران به سایر بخش ها نیز سرایت می کند ، صنعت در چند سال گذشته مشکلات فراوانی داشته  و دولت نیز به جای رفع مشکلات خود را کنار کشیده است به همین دلیل اکنون صنعت وضعیت بدی دارد.
وی نقش دولت در تشدید مشکلات بخش صنعت را برجسته توصیف کرد و گفت: اکنون صنایع  با نیمی از ظرفیت خود فعالیت می کنند و در نتیجه کارگر و کارفرما ناراضی هستند، اگر دولت کمک می کرد، صنایع اکنون وضع بهتری داشتند.
دستمالچی با بیان اینکه اکنون توقعات کارگر و کارفرما از یکدیگر افزایش یافته است افزود: دست کارفرمایان و کارگران در قراردادها بسته شده است و طرفین نسبت به هم بی اعتماد هستند، بی اعتمادی نیز به نوبه خود سبب کاهش بهره وری و در نهایت نارضایتی طرفین شده است.
وی ادامه داد: اگر دست کارفرمایان باز و تولید رونق داشته باشد، محصولات تولیدکننده به فروش برسد، کارگران نیز از این منافع  به صورت طبیعی منتفع خواهند شد.
دستمالچی با بیان اینکه اکنون شکوفائی اقتصاد ایران در گرو توجه به تولید است گفت: تا زمانی که تولید درست نشود، اقتصاد نیز درست نخواهد شد و امیدواریم دولت آینده کاری کند که نقش تولید در اقتصاد برجسته شود.
وی همچنین عادت پشت میز نشینی در جوانان تحصیلکرده را از دیگر دلایل کم رنگ شدن فرهنگ گذشته کسب و کار دانست و گفت: جوانان تحصیلکرده عادت به پشت به میز نشینی کرده اند، اکنون در یزد بیکار زیاد است ولی در عین حال کارگری نیز وجود ندارد، جوانان عادت به پشت میز نشینی کرده اند بنابراین باید دانشگاه ها را به صنعت نزدیک کرد.
رئیس پیشین اتاق یزد با بیان اینکه در گذشته کارگر و کارفرما دلسوز هم بودند و روابط آنان همانند رابطه پدر و فرزندی بود خاطرنشان کرد: اکنون قوانین بر روابط کارگر و کارفرما حاکم  است واگر مشکلی در روابط کارگر و کارفرما ایجاد شود به شکایت و اعتراض ختم می شود، قانون و شکایت خوب است ولی باید این قوانین در جهت احیای فرهنگ گذشته اصلاح شود.