احمدی‌نژاد، جریان انحرافی و آرزوی بربادرفته اصولگرایان

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی یزدی نیوزاین بار انکاری در میان نبود؛ واکنش دفتر محمود احمدی‏‌نژاد نسبت به بازداشت حمید بقایی با موضع‏‌گیری او بعد از صدور حکم محکومیت محمدرضا رحیمی از زمین تا آسمان فرق می‏‌کرد. احمدی‌‏نژاد که بهمن پارسال تمام موجودیت رحیمی و انتساب او را به دولت دهم از سر تا ذیل انکار کرده بود، این بار تمام‌قد پشت حمید بقایی ایستاد. حالا این تناقض در موضع‏‌گیری احمدی‌‏نژاد در برابر گرفتاری قضایی دو مقام بلند‌پایه دولتش می‌‏تواند وضعیت اردوگاه او را بیش از پیش مشخص کند. خصوصا نسبت رییس دولت‏‌های نهم و دهم با آن چیزی که اصولگرایان «جریان انحرافی» نامیدند.

به گزارش خرداد؛ احمدی‌‏نژاد با یک جمله قابل توجه به بازداشت حمید بقایی واکنش نشان داد: «رییس جمهور دوره‌های نهم و دهم به طور قاطع از پاکی، پاکدستی و حقانیت جناب آقای بقایی تا آخر دفاع خواهد کرد». این واکنش هیچ نسبتی با موضع‌‏گیری او در قبال محکومیت محمدرضا رحیمی ندارد.

هر وقت سخن از تخلفات و فسادهای دوره احمدی‌‏نژاد می‌‏شود، ناظران سیاسی ناخودآگاه یاد دو چیز می‏افتند؛ اول ادعای او در مورد «پاک‏ترین دولت تاریخ» و دوم «خط قرمزهای کابینه» که زمانی تهدید کرده بود کسی حق نزدیک شدن به آن را ندارد. واکنش احمدی‏‌نژاد به حکم محمدرضا رحیمی این شائبه را به وجود آورد که احتمالا خروج از پاستور «خط قرمزهای» او را هم به هم ریخته است. با این حال دفاع تمام قد رئیس دولت‏‌های نهم و دهم از بقایی نشان داد که قسمتی از آن خط قرمزها هنوز زنده هستند. خط قرمز‏هایی که حتی بیرون از پاستور هم برای احمدی‏‌نژاد معنای خود را دارند.

خیلی از اصولگرایان نزدیک به چهار سال است که احمدی‏‌نژادی جدای از «جریان انحرافی» می‏‌خواهند. جریانی که معتقدند دولت او را استحاله کرد. برخی از آنها همچون جریان پایداری و یا گروه‏‌های نزدیک به آن هنوز هم امید دارند که این جدایی حتی برای انتخابات مجلس دهم به وقوع بپیوندد. شاید در راستای همین رویا بود که برخی از اصولگرایان چند باری سخن از کناره‌‏گیری مشایی از سیاست یا جدایی او از احمدی‏‌نژاد به میان آوردند. سخنان آنها هر چند با تکذیب احمدی‏نژادی‌‏های اصلی مواجه می‏‌شد اما دو گانگی واکنش رئیس دولت سابق به حکم رحیمی و بازداشت بقایی موضوع را روشن‏تر از همیشه کرده است.

مهمترین و البته اولین نتیجه‌‏گیری از حمایت تمام قد او از بقایی این است که فعلا هیچ افقی برای جدای بین احمدی‏‌نژاد و آنچه که اصولگرایان «جریان انحرافی» می‌‏نامند، وجود ندارد.

محمدرضا رحیمی با آن سبک و سیاقی که حکم معاون اولی خود را از احمدی‏‌نژاد گرفت، مشخصا جایی در حلقه اصلی اطرافیان او نداشت. او بیشتر یک معاون اول تحمیلی برای رئیس دولت دهم بود. معاون اولی که خط قرمز احمدی‏‌نژاد برای او تنها یک خط قرمز «موقت» بود. خط قرمزی که تاریخ مصرفش تنها به بازه زمانی حضور احمدی‏‌نژاد در پاستور باز می‌‏گشت و بعد از آن دیگر محلی از اعراب نداشت.

احمدی‌‏نژاد هر چند در دوران ریاستش بر دولت می‏‌توانست دایره حمایتش از اطرافیان خود را گسترده و وسیع تعریف کند اما بعد از ترک پاستور دیگر آن نفوذ و قدرت را نداشت تا بتواند چتر حمایت خود را بر سر تمام نیروهایش بگستراند. او ناچار به انتخابی بین نیروهای خود بود و در این انتخاب قطعا حلقه اصلی نزدیکان و همفکران جایگاهی متفاوت با دیگران دارند. دیگرانی که حتی معاون اول او را هم شامل می‌‏شود. به عبارتی او باز هم میان اطرافیان آنهایی را انتخاب کرد که به «جریان انحرافی» معروفند. متن دفاعش از بقایی هم نشان می‏دهد که فعلا قرار است با این جریان تا آخر خط برود. به آنها تنها آنها «خط قرمز» دایمی احمدی‏‌نژاد هستند؛ حتی بعد از ترک پاستور و خروج از قدرت.

بدین ترتیب اولین پیام بیانیه دفتر احمدی‌‏نژاد در دفاع از بقایی بر باد رفتن آرزوی طیف‏‌های تندروی اصولگرا درباره جدایی او و «جریان انحرافی» است. اصولگرایان به روشنی باید سودای احمدی‌نژاد بدون مشایی و یا به عبارت برخی دیگر احمدی‌نژاد بدون «جریان انحرافی» را از ذهن بیرون کنند. اینکه نهایتا احمدی‌نژاد و این جریان با چه تاکتیکی در فضای سیاسی ایران بازی‌های بعدی خود را طراحی می‌کنند، بحث دیگری است. اما از همین الان باید پذیرفت که او همچنان بر همان مسیر سال‌های آخر حضورش در دولت دهم گام بر می‌دارد و همه کسانی که خارج از این مسیر هستند را در زمره اغیار و غیر خودی‌ها می‌پندارد؛ از محمدرضا رحیمی که معاون اول او بود گرفته تا جبهه پایداری و اصولگرایان.