سخنی با شهردار جدید یزد

 

شهر یزد پس از بررسی‌های چند ساله کارشناسان سازمان بین المللی یونسکو و با همیاری اندیشمندان ، معماران و کارشناسان یزدی و نیز خود شما از سوی یونسکو  به عنوان میراث جهانی ثبت شده و این مهم، وظایفی بس خطیر را پیش روی ما، شما و دیگر مسئولان فرهنگی و اجتماعی شهر یزد می‌گذارد که جمله آنها استمرار باور یونسکو به درستی این انتخاب با برنامه‌ریزی درست در جهت نگهداری این شهر تاریخی، پیشگیری از ساخت و سازهای غیر اصولی و از همه مهمتر، تخریب و ویرانی بناها و بافت تاریخی و همکاری تنگاتنگ شهرداری ناحیۀ تاریخی با سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در جهت حفظ و احیای بناهای تاریخی و بافت کهن است.

 

وجود انبوه ساختمان‌های ویرانه و نیمه ویرانه در بافت تاریخی، مناظری بس آزار دهنده را در پیش دیدگان گردشگران ایرانی و خارجی برجای می‌نهد و شوربختانه این بافت را به زباله‌دانی تبدیل کرده است، از این رو می‌توان با هماهنگی با صاحبان املاک نسبت به تسطیح یا دیوار کشی آنها اقدام کرد.

 

وجود افغانی‌ها در بافت تاریخی که هیچ تعهدی نسبت به حفظ آثار و بافت تاریخی ندارند، نه تنها محلاّت قدیمی را به واسطه امنیت با دشواری روبرو ساخته بلکه باعث شده بسیاری از ساکنان بومی نیز کم کم این محلات را ترک کنند و در شهرک‌های جدید ساکن شوند و شهر یزد به یک باره با گسترش بی رویه روبرو شود که مشکلاتی را هم به جهت مالی و هم خدمات‌رسانی بر دوش شهرداری بگذارد.

 

به دلیل نیز بهتر است با همکاری سازمان‌های مسئول نسبت به انتقال آنها به مهمان شهرها در خارج از شهر اقدام شود اما این که چرا یزد در ردیف شهرهایی قرار گرفته که مجاز به سکونت افغان هاست باید از مدیران استان پرسید.

 

نکته دیگر این که سالهاست شهر یزد به دلیل نداشتن مراکز تفریحی و رفاهی و وجود تنها یک پارک به نام پارک شادی که روز به روز وسایل آن فرسوده و از تعداد آن کاسته می‌شود، تبدیل به شهری شده که از لحاظ داشتن رستوران، کافی شاپ، کافه، غذاخوری، فست‌فود و ده‌ها نام مشابه دیگر شاید در میان شهرهای ایران نمونه باشد لذا چون هیچ جای تفریحی وجود ندارد، مردم به ناچار به این مکان‌ها روی می‌آورند و این در حالی است که هفته پیش از سوی یکی از مدیران بهداشت استان اعلام شد که یزدی‌ها به دلیل استفاده از فست فود در بیست سالگی پیر می‌شوند.

 

همین نبود مراکز تفریحی باعث شده که یزد در ردیف نخست شهرهای افسرده ایران قرار گیرد و جوانان یزدی بیشتر وقت خودرا صرف گشت و گذار بیهوده در کوچه و خیابان و روی آوردن به قلیان‌سراها و قهوه‌خانه‌ها و نهایتاً تنها تفریح آنان سفارش یک نوع غذا در یک فست فودی باشد .

 

نبود بوستان‌های با صفا دشواری دیگری است که یزدی‌ها با آن روبرو هستند، سالیان پیش بر اثر بی‌تدبیری، تقریباً نیمی از درختان بوستان‌های هفتم تیر و باغ ملی را بریدند و هیچ کس بازخواست نشد که چرا این ریه‌های شهر را بریدند و تنها نگارنده مطلبی را با عنوان « کشتار در پارک هفتم تیر» در هفته نامۀ ندای یزد نوشت و هیچ کس پاسخی نداد.

 

از طرفی بسیاری از شهرهای ایران از جمله تهران، مشهد و اصفهان، فرهنگسراهایی دارند که جوانان با هر سلیقه و خواسته به آن روی می‌آورند و بخش مهمی از اوقات سودمند خود را در آن به سر می‌برند و به رشد و اعتلای فرهنگ دیار خود یاری می‌رسانند.

 

تعداد مکان‌های ورزشی در یزد کم است ولی می‌توان زمین‌هایی را در گوشه و کنار شهر در اختیار سازمان ورزش و جوانان گذاشت تا با استفاده از بودجه‌های استانی و همیاری شهرداری، فضاهایی را ساخت تا هزاران نوجوان و جوان سرگردان یزدی با تفریحات سالم، هم روز خود  را سپری کنند و هم جامعه ای سالم داشته باشیم.

 

بارها بر ضرورت زیبا سازی نمای خیابان های شهریزد تأکید شده است و نگارنده در سال ۱۳۹۰ مطلبی را با عنوان «شهر زیبا، تدبیر زیبا» در هفته نامۀ ندای یزد در زمینه تهیه بلوک‌های سیمانی استوانه‌ای همچون شهر اصفهان برای نصب آگهی نوشت ولی کو گوش شنوا. اکنون در و دیوار شهر یزد آکنده از آگهی‌های ریز و درشت و رنگارنگ کاغدی وحتی نوشتاری  است که چهرۀ داخلی شهر را بسیار نازیبا کرده و از این رو خوب است در این زمینه تدبیری اندیشیده شود.

 

ضرورت طراحی مبلمان شهری همسان با بافت تاریخی یزد، یکی دیگر از مواردی است است که چهره شهر را دگرگون و زیبا می‌کند. چند سال پیش بخشی از خیابان امام خمینی (حدّ فاصل میدان شهید بهشتی تا میدان امیر چقماق) به زیبایی بدنه‌سازی شد و شوربختانه دیگر ادامه نیافت. اکنون لازم است حداقل خیابان های مرکزی شهر به ویژه خیابان‌های قیام، مسجد جامع ،سلمان فارسی و امام خمینی بدنه سازی تاریخی شود.

 

البته نمای کلی مبلمان شهری یزد نیز از نظر زیبایی باید همچون بیشتر مراکز استان‌های بزرگ و زیبای ایران  باشد چرا که چیزی که اکنون دیده می شود، شبیه یک مرکز استان نیست.برای نمونه مبلمان شهرهای همدان و اصفهان دیده شود.

 

خیابان و کوچه‌های یزد در شب‌ها بسیار تاریک و دلگیر است، برای نمونه در خیابان سلمان فارسی فقط یک طرف آن چراغ دارد و آن هم یک در میان روشن است و حتی در صفاییه که محله‌ای پر جمعیت و پر رفت و آمد است، انگار زمان جنگ است و خاموشی حکمفرماست.»

 

 

منبع:ایسنا یزد