زمانی برای حضور زنان یزدی در مجلس

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار یزدی ها( یزدی نیوز)  شادی شفیعی در یادداشتی نوشت:

در طول ۳۶ سال گذشته، زنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران این اعتماد به نفس را در خود یافته‌اند که در فعالیت‌های سیاسی شرکت کنند و در انتخابات‌های گوناگون خود را در معرض رای مردم قرار دهند. اما همواره با موانع متعددی از جمله برخورد‌های سخت گیرانه برخی جناح‌های سیاسی و عدم حمایت احزاب  چه اصلاح‌طلب و اصولگرا، مواجه شده‌اند. بنابراین این سوال در افکار عمومی ایجاد شده است که با وجود مردانه‌بودن فضای سیاسی کشور چرا مشارکت سیاسی زنان ضرورت دارد.
کمتر از ۵ ماه تا دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی باقی مانده است و هر دو جریان سیاسی، فعالیت‌های خود را برای تصاحب بیشترین کرسی‌های بهارستان  چه در سطح کشور و چه در سطح استان ها آغاز کرده‌اند اما تا کنون به‌طور جدی در ارتباط با حضور حداکثری زنان، به عنوان نیمی از جمعیت ایران، در لیست‌های انتخاباتی و به دنبال آن در مجلس دهم صحبتی نشده است. زنانی که به دلیل نابرابری‌های فراوانی که وجود دارد، مطالبات بسیار زیادی دارند و خواهان آنند تا خواسته‌های‌شان را از تنها تریبون سیاسی کشور بیان کنند و به مطالبات‌شان جامه عمل بپوشانند. زنانی که می‌خواهند به‌طور برابر و بدون هیچ گونه تبعیضی در کنار مردان در تمام عرصه‌های سیاست به مشارکت بپردازند. اما این در حالیست که تنها در آستانه انتخابات‌های مختلف است که سخن از دغدغه‌ها و مطالبات آنان به میان می‌آید آن هم به دلیل اینکه در آن مقطع حضورشان در پای صندوق‌های رای و صفوف رای‌گیری ضروری است.
جامعه زنان در ماه‌های اخیر با طرح مسئله سهم ٣٠ ‌درصدی زنان در فهرست‌های انتخاباتی درصدد است که نمایندگان بیشتری را به مجلس بفرستد. زنان فعال در عرصه سیاست می‌دانند که سهمیه‌بندی و الزام به حضور تعداد مشخصی نماینده زن نیازمند ایجاد تغییراتی در قانون است که در فرصت باقیمانده مجال پرداختن به آن وجود ندارد؛ بنابراین تلاش خود را می‌کنند تا این سهم را از فهرست‌های انتخاباتی بگیرند. «رأی زنان به زنان» پیشنهادی است که چندی قبل از سوی فائزه و فاطمه هاشمی طرح شد تا به‌عنوان ابزاری برای بالابردن سهم زنان از کرسی‌های مجلس به‌کار گرفته شود. این پیشنهاد بیانگر آن بود که اگرچه  به هر روشی بتوان تعداد کاندیداهای زنان را افزایش داد اما مهم آن است که میزان رای دهی به این زنان را نیز افزایش داد. این در حالی است که نیمی از جمعیت کشور ما زنان هستند و در صورتیکه که این جمعیت به کاندیداهای زن رای دهند، می توان شاهد حضور چشمگیر زنان در مجلس بود. فارغ از این دیدگاه به نظر می رسد زنان برای حضور نیازمند رای همه گروههای جامعه هستند چراکه قرار است نماینده همه این گروهها در مجلس باشند.
زنان در جامعه ی در حال گذار استان یزد به دلیل وجود کلیشه های جنسیتی و وجود مردسالاری و…. دارای احساس بی قدرتی سیاسی می باشند. هرچند که این احساس همواره در بین اکثر زنان در تمامی مناطق  ایران وجود دارد اما این امر در بین زنان یزدی به نظر پررنگ تر است چراکه حضور آنها در مکان های قابل فعالیت در حوزه های سیاسی در اغلب موارد با موانع اجتماعی و فرهنگی روبه رو می شود و در اکثر آنها این تفکر غالب است که در رفتارهای سیاسی باید تابع شوهران یا به طور کلی مردان خود باشند و نمی توانند مستقل از مردان تصمیمی بگیرند، در این حالت زنان، مردان خود را قدرتمندانی می دانند که نتایج مسایل سیاسی با تصمیمات آنها رقم می خورد و کنش زن در جهت داشتن نظری مخالف با شوهر یا پدر یا برادر تغییری ایحاد نمی کند. داشتن احساس بی قدرتی سیاسی و عدم استقلال رای زنان یزدی به دلیل ساختارهای فکری سنتی در یزد و عدم خودباوری نسبت به خود به گونه ای هست که آنها را معتقد کرده که اگر بخواهند حتی تصمیمی برای حضور فعال شان در عرصه ی سیاسی بگیرند، خواه ناخواه با برخی برچسبهای سیاسی مواجه می شوند.
اما در برخی موارد نیز اندک زنان فعال اجتماعی و سیاسی نیز که تعداد آنها به انگشتان دست نمی رسد تلاشهایی برای تغییر این نگاه در بین زنان و مردان نموده اند به نحوی که چندی است شاهد تغییر در این نگاهها هستیم. زمزمه های کاندیداتوری مریم خاتمی فرزند مرحوم آیت الله خاتمی امام جمعه فقید یزد، اعلام کاندیداتوری فاطمه عباسقلیزاده مدیرکل اسبق دفتر اجتماعی استان از حوزه انتخاباتی شهرستان میبد و تفت حکایت از آن دارد که مردان و زنان یزدی به این نتیجه رسیده اند که دیگر وقت آن است که به نمایندگی از استان یزد زنانی به مجلس راه یابند. این مهم نوید آن است در آینده نزدیک شاهد  حضور زنانی دیگر که از توانایی لازم برای حضور در مجلس برخوردارند، خواهیم بود.
به خاطر داشته باشیم که پذیرش زنان به عنوان بخشی از دایره قدرت، آموزش می تواند حضور این قشر از جامعه را در فعالیت های سیاسی افزایش دهد حال این زنان هستند که خود نیز تلاش کنند که در قدم اول، خودشان  و در قدم بعد اطرافیانشان بپذیرند که مستحق برخورداری از کرسی قدرت هستند و در این بین نقش نهادهای مدنی و تشکل های غیردولتی در آگاهی بخشی عمومی انکار ناپذیر است.